بیوگرافی الهه رضایی مجری کودک و همسرش با ناگفته ها

بیوگرافی الهه رضایی مجری کودک و همسرش پشک متخصص قلب با ناگفته ها از شروع تا بازنشستگی و تاسیس مهد کودک او را می خوانید

بیوگرافی الهه رضایی مجری کودک

الهه رضایی متولد ۱۲ بهمن ۱۳۴۲ در تهران ، مجری و گوینده کودک است

فارغ التحصیل لیسانس رشته علوم تربینی می باشد، چهره و صدایش برا بچه های دهه شصت و هفتاد نوستالژی و خاطره انگیز است و حالا ایشان مهد کودک دارد

نام اصلی و محله

معصومه رضایی با نام هنری «الهه رضایی» در محله پامنار تهران بعنوان فرزند اول به دنیا آمد و پدر و مادرش اصالت دماوندی هستند

او به همراه خانواده بعد از شش ماه به محله پیروزی نقل مکان کردند و آنجا بزرگ شد

خانواده

پدرم آن زمان کارمند دادگستری و بسیار مذهبی بود ، او خیلی روی حلال و حرام مقید بود و مادرم هم مذهبی بود و رفتار و شخصیت آنها به شدت روی ما که چهار تا خواهر و برادر بودیم، تاثیر گذار بود

بیوگرافی الهه رضایی مجری کودک

اجرا از ۱۶ سالگی

فکر می‌ کنم اردیبهشت یا خرداد ۱۳۵۸، زمانی که ۱۶ ساله بودم تلویزیون زیرنویس می‌ رفت که می‌ خواهیم در برنامه کودکان از مجریان کم‌ سن و نوجوان استفاده کنیم

یکی از دوستان من که آمده بود تا با همدیگر درس بخوانیم و این زیرنویس را خوانده بود پیشنهاد داد که با هم به تلویزیون برویم و تست اجرا بدهیم

رفتیم و تست اجرا گرفته شد و با حضور من موافقت شد خلاصه رفتیم و اتفاقات به آن شکلی که بچه‌ های دهه ۶۰ و ۷۰ و اینها دیده بودند پیش رفت

برنامه های غمگین زمان جنگ

در زمان جنگ برنامه‌ های کودک ، برنامه‌ های غمگینی بود یک جورهایی شاید برای حس همدردی این طور بود

خیلی از بچه‌ ها بودند که یکی از اعضای خانواده‌ شان مفقود بود یا پدر نداشتند یا مادر نداشتند ، حتی کارتون‌ های انتخابی هم همین طور بود

هاچ زنبور عسلی که داشتیم این طوری بود تا دختری به نام نل و پرین همه این جور بودند ، شاید در آن دوره زمانی دنیا هم همین نگاه را داشت

اولین حقوق از سازمان

 جلسه‌ ای ۱۰۰ تومان اولین حقوق من در صدا و سیما بود ، سازمان که در آن زمان استخدام نداشت و عملا تا سال ۱۳۶۴ ما در استخدام سازمان نبودیم

سال ۶۴ هم که استخدامی شد یکی، دو سال از سوابق گذشته‌ مان را قبول نمی‌ کردند چون ساعت کاری پر نمی‌ شد و سن ما زیر ۱۸ سال بود

ازدواج و همسر

الهه رضایی در سال ۱۳۶۵ وقتی ۲۳ ساله بود با همسرش که پزشک و متخصص قلب است ازدواج کرد که ثمره این زندگی یک دختر و یک پسر است

من بین سال ها ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ کارم تغییر کرده بود چون اجرا نداشتم ، کار گویندگی هم نداشتم ؛ دلیلش هم این بود که بچه‌ هایم متولد شده بودند و کوچک بودند

فرزندان کجا هستند

دو فرزند دارم که پسرم در ایران تحصیل می‌ کند و پیش خودم است و دخترم ازدواج کرده و با همسرش به آمریکا رفته تا او درسش را بخواند

عکس الهه رضایی و پسرش

برید عقب‌ تر، باز هم عقب‌ تر

تکه کلام من این بود که معمولا می‌ گفتم: برید عقب‌ تر، باز هم عقب‌ تر

اینها را بعضی وقت‌ ها نویسنده برنامه می‌ نوشت و البته واقعا دغدغه مهمی بود ،  چون توصیه اکثر چشم پزشکان است که باید از تلویزیون فاصله گرفت تا مشکلی برای چشم به وجود نیاید

شغل دوم؛ اداره مهد کودک

آدمی که با بچه‌ ها سروکار داشته یک بخشی از زندگی و علاقه‌مندی‌ اش بچه‌ ها می‌ شود و همین طور چون رشته تحصیلی‌ ام تعلیم و تربیت و امور تربیتی است کار با بچه‌ها و سر و کله زدن با آنها ادامه کار مناسبی برای من بود

بعد از بیرون آمدن از صدا و سیما ، مهد کودک را همراه خواهرم احداث کردیم چون ما خانوادگی بچه‌ ها را خیلی دوست داریم

بازنشستگی و جدایی از تلویزیون

الهه رضایی در سال ۱۳۸۷ وقتی ۴۵ ساله بود بعد از ۳۰ سال کار در صدا و سیما بازنشسته شد و تصمیم گرفت دیگر با تلویزیون همکاری نکند

خودش می گوید علتش بیشتر تغییر علاقمندی های سازمان صدا و سیما نسبت به نحوه اجرا بود

شرکت در انتخابات

الهه رضایی سال ۱۳۹۲ نامزد انتخابات شورای شهر تهران شد و گفت هدف اش اینست که در شورا برای کودکان کار کند چون در مدیریت شهری ، کودکان هم سهم دارند

با این حال خانم مجری آرای لازم برای ورود به شورای شهر تهران را بدست نیاورد

انتقاد محله گل و بلبل

من دیگر برنامه کودک در تلویزیون نمی بینم ، چیزی از برنامه کودک باقی نمانده است ، یک محله گل و بلبل داریم که ۵۰ تا بازیگری اوردند و اصلا شبیه برنامه کودک نیست

برای آقای داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) احترام قائلم ، ایشان همکارم هستند ولی ما اشخاص دیگری هم داریم که اگر بهتر نباشند هم سطح ایشان می توانند کار کنند

انیمیشن های مورد علاقه

بیشتر انیمیشن‌ های قدیمی را دوست دارم بخصوص پلنگ صورتی و در مورد پینوکیو هم باید بگویم به نظرم او شخصیتی داشت که بیشتر بچه‌ ها را با کارهایش مضطرب می‌ کرد

عکس الهه رضایی مجری کودک

بچه های دیروزی که بزرگ شدند

معلم‌‌ ها همیشه از دیدن شاگردان قدیمی‌ شان که پس از سال‌ ها به جایگاه خاصی رسیده‌ اند لذت می‌ برند این موضوع برای من هم جور دیگری اتفاق افتاده و می‌ افتد

من از دیدن تک‌ تک بچه‌ های دیروز که به رتبه اجتماعی خوبی رسیده‌ اند لذت می‌ برم و احساس غرور می‌ کنم

مطلب مفید بود ؟ ۴۱۴ ۶۴