متن شعر شهادت امام رضا (ع) با زیباترین اشعار غمگین برای به شهادت رسیدن امام رضا علیه السلام با عکس را می خوانید
صیدم و با دیدن صیاد گفتم یا رضا
تا گره در کار من افتاد گفتم یا رضا
آرزوی دیدن کرب و بلا را داشتم
رفتم و در صحن گوهر شاد گفتم یا رضا
___________________
خوشا مشهد وَ شاه بی مثالش
خوشا آن صاحبِ ، صاحبْ کمالش
خوشا صحنِ پُر از جاه و جلالش
خوشا هر کس که روزی شد وصالش
شهادت امام رضا (ع) تسلیت باد
___________________
زائری بارانی ام آقا بدادم میرسی؟
بی پناهم، خسته ام، تنها بدادم میرسی ؟
گر چه آهو نیستم اما پراز دلتنگی ام
ضامن چشمان آهوها به دادم میرسی ؟
___________________
هم جواد آمده بالین رضا هم زهرا
هم پسر سوخته هم مادر خونین جگرش
پیش مادر نبود طاقت برخاستنش
زیر بار غم و اندوه خمیده کمرش
___________________
دست ظلمی که زده بر رخ زهرا سیلی
پاره کرده ست کنون رشتۀ عمر پسرش
ای «وفائی» ز فلک پیک شهادت آمد
گشت تا گلشن سرسبز جنان همسفرش
آمدی در خاک ایران، خاک ایران سبز شد
از جنوب کشور من تا خراسان سبز شد
ردِّ پایت شد مسیر رودهای بی قرار
هر کجا که آمدی حتی بیابان سبز شد
___________________
چشم تو مرا روز ازل عاشق کرد
بر نوکری خانه ی تو لایق کرد
دیدم که کسی کنج حرم با گریه
آنقدر “رضا” گفت که آخر دق کرد
___________________
خواهم که دل مرا پر از نور کنی
نه اینکه مرا ز خانه ات دور کنی
من آمده ام کرب و بلا میخواهم
آیا چه شود کار مرا جور کنی ؟
___________________
از تو چه بعید است مرا رد بکنی
با این همه خوبی به دلم بد بکنی
ای هشت مقدس می شود از لطفت
تک نمره ی مردود مرا صد بکنی
___________________
غیر از تو ز دل، مهر همه را کندم
آهوی توأم که بسته ای در بندم
رد می شوم از شلوغی و می آیم
بر پنجره ات دخیل دل می بندم
یک دلم رو بسوی قبله ی هشتم دارد
یک دلم میل حریم حرم قم دارد
خواستم روضه بخوانم ز برادر، دل گفت
خواهرش وقت عزا حقّ تقدم دارد
___________________
این عبایی که کشیدی به سرت یعنی چه
این قد خم شده و مختصرت یعنی چه
کاخ مأمون چه به روز دل تو آورده
روی لب، لخته ی خون جگرت یعنی چه
___________________
با نام رضا به سینه ها گل بزنید
با اشک به بارگاه او پل بزنید
فرمود كه هر زمان گرفتار شدید
بر دامن ما دست توسل بزنید
___________________
از نفس های تو اندوه و غمت می ریزد
هر قدم، عمر تو پای قدمت می ریزد
هی نفس، سرفه، نفس، سرفه، نفس
وای چقدر
پاره پاره جگر از بازدمت می ریزد
حجره بسته است برادر، چه سرت می آید
چه کسی بر بدن محتضرت می آید
خواهرت نیست اگر، مانده برایت پسری
شکر حق، لحظه ی آخر پسرت می آید
___________________
خوش بحالت ! پسری مانده برایت، مولا
قوّت بال و پری مانده برایت، مولا
خوش بحال پسرت، هست سرت در بر او
خوش بحالت که سری مانده برایت مولا
___________________
مرغ دلم شور و نوا می کند
ذکر علی بن رضا می کند
می پرد و می رود از سینه ام
آه که عشق تو چها می کند
___________________
در صحن رضا، رضا رضا میگویم
از درد دل و عشق و شفا میگویم
گفتم که به آقا برسان حاجت دل
از یک سفر معنوی کرببلا میگویم
___________________
ای کاش حرم بودم و مهمان تو بودم
مهمان تو و سُفره ی احسان تو بودم
یک عمر گذشت و سر و سامان نگرفتم
ای کاش فقط بی سر و سامان تو بودم
تا چشم گشودم به دلم مهر تو افتاد
ای کربلا نرفته حرم را بهانه کن
دل را بیا به جاده مشهد روانه کن
یک گوشه ای ز صحن رضا آشیانه کن
پیش کریم نوکری عاشقانه کن
___________________
باید غبار صحن تو را توتیا کنند
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
هوهوی باد نیست که پیچیده در رواق
خیل ملائک اند، “رضا یا رضا” کنند
___________________
خوشا به حال هر آنکس که مبتلای رضاست
تمام دار و ندار من از دعای رضاست
صفای صحن و حیاط و رواق را عشق است
کنار پنجره فولاد، کربلای رضاست
___________________
با شوق زیارت تو راهی شده ام
درحوض عطوفت توماهی شده ام
ناواردم اما روی این گنبد زرد
شادم که منم کفترچاهی شده ام
کم کم مسافران سحر را خبر کنید
با ذکر یا حسین به مشهد سفر کنید
خود را میان صحن رضا دربه در کنید
شب تا اذان صبح به گنبد نظر کنید
___________________
مرغ دلم شور و نوا می کند
ذکر علی بن رضا می کند
می پرد و می رود از سینه ام
آه که عشق تو چه ها می کند
___________________
شکر خدا که از فقراییم تا ابد
از حاجیان کوی رضاییم تا ابد
پیش رضا کنار خداییم تا ابد
ماراهیان کرببلاییم تا ابد
___________________
قربون کبوترای حرمت امام رضا
قربون این همه لطف و کرمت امام رضا
آی کبوتر که نشستی روی گنبد طلا
هر کجا پر می کشی تو حرم امام رضا
زوار تو را زائر حج می بینیم
در طوف حرم کور و فلج می بینیم
صد حج قبول را به یک دور زدن
در مرقد ثامن الحجج می بینیم
___________________
سلطان جهانی و خراسان درگاه
جبریل بود کمین گدایت ای شاه
انگشت به لب فلک بگوید هر گاه
لا حول و لا قوت الا به الله
___________________
هر چند حال و روز زمین و زمان بد است
یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است
حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای
آنجا برای عشق شروعی مجدد است
___________________
هر بار که من یاد رضا می افتم
انگار در آغوش خدا می افتم
از داغ فراق گنبد و گلدسته
از خواب و خوراک و از غذا می افتم
در حین زیارت رضا شاه کرم
من یاد حسین و کربلا می افتم
انگور می دهند که قربانی ات کنند
لازم نکرده دعوت مهمانی ات کنند
صدها رواق در جگرت زهر باز کرد
می خواستند آینه بندانی ات کنند
شهادت امام رضا (ع) تسلیت
___________________
كی ام من بنده ی دربار سلطان خراسانم
تعجب نیست در این بندگی خوانند سلطانم
نهادم از سعادت دست در دامن مولایی
كه تاج سلطنت در كوی او ریزد زدامانم
ندارم باك از محشر، ندارم باك از میزان
كه كامل با تولای رضا گردیده ایمانم
___________________
آمد از راه و کشیده است عبا را به سرش
وای از سینۀ سوزان و دل شعله ورش
همچو شمعی که بسوزد ز شرر آب شود
آب کرد آتش آن زهر ز پا تا به سرش
___________________
پر اشک است دو چشم تر تو
شده وقت نفس آخر تو
در دل حجره زمین افتاده
به روی خاک چرا پیکر تو
___________________
بیمارم و پای تا به سر دردم من
از بهر شفا سوی تو رو کردم من
مولا تو مرا شفا دهی یا ندهی
از مقصد خویش بر نمی گردم من
جز به دیدار حریمت دگرم مرهم نیست
هیچ کس غیر شما بر دل من محرم نیست
شهر جدت که مرا راه ندادند اما
بپذیرم؛ به خدا حج فقیران کم نیست
___________________
نیلی ترین رنگ ها بر پیکرش بود
معلوم بود امروز روز آخرش بود
معلوم بود آقای ما را زهر دادند
وقتی که می آمد عبایش بر سرش بود
___________________
دل گشته مقیم حرمِ شاه خراسان
چون خاک به زیر قدم شاه خراسان
شاید که خدا خواست نصیب دل ما شد
در روز جزا هم کرمِ شاه خراسان
___________________
کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد
دم از صفات رضا بی احد نخواهد زد
گدای کوی رضا شو که این امام رئوف
به سینه احدی دست رد نخواهد زد
من دست خالی آمدم ، دست من و دامان تو
سرتا به پا درد و غمم، درد من و درمان تو
تو هر چه خوبی من بدم ، بیهوده بر هر در زدم
آخر به این در آمدم ،باشم کنار خوان تو
___________________
السّلام ای هشتمین مِهر ولایت
السّلام ای بَحر اَلطاف و عنایت
ای فروغ آفتابِ رحمتِ حق
ای مسیرَت بر همه راهِ هدایت
___________________
کاشکی همچون کبوتر میزدم پر در هوایت
یاکه بودم چون غباری بر ضریح با صفایت
کاشکی بودم غلامی از غلامان حریمت
خاک میگشتم بپای سائل صحن وسرایت
___________________
بر در دوست به اميد پناه آمدهايم
همره خيل غم و حسرت و آه آمدهايم
چون نديديم پناهى به همه مُلک جهان
لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ايم
___________________
هر چه بركت به اين زمين واصل شد
با یمن قدم رنجه تان حاصل شد
از مرحمت نماز باران شماست
معصومه كه در كوير قم نازل شد
۴۳ 
۱۴ 
