بیوگرافی لعیا جنیدی معاون حقوقی رئیس جمهور + زندگی

با بیوگرافی لعیا جنیدی معاون حقوقی رئیس جمهور به همراه عکس های شخصی و زندگی شخصی تا همسرش را می خوایند

بیوگرافی لعیا جنیدی

لعیا جنیدی متولد ۱۳۴۷ در بابل، حقوقدان سیاستمدار است

فارغ التحصیل لیسانس، فوق لیسانس و دکترای حقوق خصوصی و اسلامی از دانشگاه تهران و فوق دکتری حقوق تطبیقی , داوری تجاری از دانشگاه هاروارد می باشد

از مومن آباد تا دانشگاه

در محله مومن آباد بابل (آقا رود پیش) بزرگ شد

مقاطع آخر دبیرستان را جهشی خواند تا اینکه سال ۱۳۶۳ در ۱۶ سالگی وارد دانشگاه تهران شد و بخاطر کسب رتبه ممتاز تا مقطع دکترا بدون کنکور ادامه تحصیل داد

از زبان تا چاپ کتاب

سال ۷۴ در ۲۷ سالگی شروع به یادگیری زبان انگلیسی کرد و حالا به زبان های فرانسه و عربی نیز تسلط دارد

ایشان سپس نوشتن را از سال ۷۵ از مجله دانشکده شروع کرد تا اینکه سال ۷۶ کتاب قانون حاکم در داوری های تجاری را توسط نشر دادگستر منتشر کرد

از وکالت تا تدریس

از سال ۱۳۷۸ وکیل پایه یک دادگستری و عضو کانون وکلای دادگستری مرکز شد و از سال ۷۹ نیز تدریس در دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تهران را آغاز کرد

عکس های لعیا جنیدی سیاستمدار

حضور در آمریکا

سال ۸۱ وقتی ۳۴ ساله بود، موفق شد گواهی آکادمی سازمان ملل و حقوق بین الملل عمومی را از سازمان لاهه هلند بدست آورد

او سپس بعنوان محقق و مدرس دیداری وارد دانشگاه هاروارد آمریکا شد و در طی تحصیل مدرک فوق دکتر تا سال ۸۶ بعنوان محقق در دانشگاه ابرلین نیز حضور داشت

ادامه مسئولیت ها

وی از سال ۱۳۸۷ عضو کمیسیون روابط بین الملل کانون وکلای دادگستری شد و بین سال ۸۶ تا ۹۴ نیر مدیر گروه حقوق پردیس بین المللی کیش دانشگاه تهران مشغول بود

لعیا جنیدی معاون حقوقی رئیس جمهور

ورود به نهاد ریاست جمهوری

بعد از سال ها فعالیت علمی و پژوهشی با چاپ ده ها مقاله، کتاب و تجربه های موفق وکالت، در نهایت ۱۸ مرداد ۹۶ بعنوان معاون حقوقی دولت حسن روحانی انتخاب شد

از مانتو تا چادر

ایشان که تا ۴۹ سالگی مانتو و روسری می پوشید با ورود به دولت بخاطر فشارهای وارده و دستور رئیس جمهور ترجیح داد چادر پوش شود

با این حال او در ماموریت های خارجی از پوشش مانتو استفاده می کند

پیشنهاد دولت رفسنجانی و خاتمی

اواخر دولت آقای هاشمی و اوایل دولت خاتمی پیشنهاد هایی برای حضور در معاونت زنان به من شد اما به فکر پست سیاسی نبودم و ترجیح دادم فرد علمی باشم

ولی حقیقتش یک تجربه تلخ باعث شد من به پذیرش پست سیاسی ترغیب شوم و این احساس زمانی بیشتر شد که با خاتمه خدمت تحمیلی و بازنشستگی های اجباری یا زودتر از موعد، جمعی از اساتید برجسته دانشگاه مواجه شدم