مجید یوسفی متولد ۱۰ اذر ۱۳۶۹ در لنگرود، بازیگر و طراح صحنه می باشد
فارغ التحصیل لیسانس رشته کارشناسی نمایش «گرایش صحنه» از دانشگاه سوره می باشد که سال ۱۴۰۲ با سریال مگه تموم عمر چندتا بهاره در نقش نیما ربانی به شهرت رسید
بازیگری را سال ۱۳۸۳ از سن ۱۴ سالگی به همراه امیر نوروزی شروع کردم و بعد با هم کلاس تئاتر رفتیم و کار کردیم تا به دوران دانشگاه رسیدیم
از سال ۸۹ در دانشگاه سوره تئاتر خواندم و چون رشته بازیگری نداشت من به ناچار طراحی صحنه را انتخاب کردم
از سال ۹۱ در سالن های تئاتر اجرای عمومی داشته ام و در سال ۹۲ نیز در جشنواره تئاتر دانشگاهی برای بازی در نمایش جشن بی خودی جایزه بهترین بازیگر را دریافت کردم
پس از آن هر سال تئاتر کار کرد ه‌ام که نمایش های «نسل آخر»، «بعد از اتفاق»، «فرق از وسط»، «پذیرایی» و «لانچر پنج» از آن جمله است
در سال ۱۳۹۵ وقتی ۲۶ ساله بود به عنوان بازیگر و طراخ صحنه در فیلم «تمارض» به کارگردانی عبد آبست بازی در جلوی دوربین را تجربه کرد
او یکسال بعد در فیلم «هجوم» در کنار چهره هایی چون بابک کریمی و پدرام شریفی حضور داشت
نخستین حضور من در سینما به فیلم تمارض بازمی‌گردد که برای این فیلم به عنوان بازیگر قرارداد همکاری بسته بودم و بعد که متوجه شدند من طراحی صحنه کار کرده ام از من خواستند برای این فیلم اتود بزنم، من اتود زدم و ماکت آن را ساختم و بعد از من خواسته شد که علاوه بر بازیگری کار طراحی صحنه این فیلم را هم من بر عهده بگیرم
مجید یوسفی سال ۱۴۰۲ با سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره» به کارگردانی سروش صحت و در نقش «نیما ربانی» بسیار مورد توجه قرار گرفت
در نمایش «لانچر پنج» اجرا داشتم و آقای سروش صحت این نمایش را چند بار دیدند
یک روز از من خواستند که به دفترشان بروم و متنی را بخوانم و زمانی که متن را خواندم به نظرشان خیلی خوب آمد و در نهایت من برای نقش نیما انتخاب شدم
من در شرایطی به دیدن آقای صحت رفتم که مادرم را تازه از دست داده بودم و اصلا حال خوبی نداشتم، ریش هم گذاشته بودم که آقای صحت حتی ریش من هم به نظرشان خوب و جالب آمد و نقش نیما را هم با همین ریش بازی کردم
به نظر من شانس در دیده شدن بازیگران دخیل است به این دلیل که ما بازیگران خوب و مستعد بسیاری در تئاتر داریم که فرصت و شانسی به آنها داده نمی‌شود
شاید اگر آقای صحت کار من را روی صحنه تئاتر نمی‌دیدند من شانس انتخاب شدن برای نقش نیما را نداشتم
کار کمدی درست مثل لبه پرتگاه است که اگر این نقش نگیرد لوس به نظر برسد و مخاطب با آن ارتباط برقرار نکند برای یک بازیگر می‌تواند اتفاق ترسناکی باشد
اما در کار‌های جدی اگر نقش تان را به اندازه کافی خوب بازی نکنید شاید باز هم فرصت بازی در آثار دیگر برای شما فراهم شود
فیلمنامه اگر خوب باشد برایم تفاوتی ندارد که کار کمدی بازی کنم یا جدی، هر نقش جدید و متفاوتی را دوست دارم بازی کنم و دلم نمی‌خواهد که باز شبیه همین نقش نیما را در یک اثر دیگر تکرار کنم
استفاده از بازیگران ناشناخته و مستعد از ویژگی آقای صحت است و من آرزو می کنم که هر بازیگری بتواند کارش را با سروش صحت شروع کند، او نه تنها هنرمندی بی نظیر بلکه انسان عجیبی هم است که حتی از نگاه کردن به او هم می توانید خیلی چیز‌ها را یاد بگیرید
