در حالی که بسیاری از کشورها در سراسر جهان دوست دارند به قدرت نظامی برتر خود ببالند، هر کشوری دارای نیروی دفاعی با قدرت بالا نیست، برخی نمی توانند یا به نمیخواهند حضور نظامی قدرتمندی در خاک خود داشته باشند
این کشور کوچک و محصور در خشکی که رسما جمهوری مقدونیه شمالی نامیده می شود در شبه جزیره بالکان یافت می شود، جمعیتی بیش از ۲ میلیون نفر در فضایی دارد که می تواند بیش از ۳۸۰ بار در ایالات متحده جای بگیرد!
با در نظر گرفتن این موضوع، چندان تعجب آور نیست که ایالات متحده بودجه دفاعی بیشتری دارد، تقریباً ۷۰۰۰ برابر بودجه مقدونیه! اگر به صورت دقیق تر بگویییم هزینه ۱۰۸ میلیون دلاری مقدونیه شمالی برای تلاش های نظامی تنها ۰.۸۵ درصد از تولید ناخالص داخلی سالانه آن را تشکیل می دهد این در مقایسه با میانگین اروپا ۱.۳ درصد بسیار پایین است و ایالات متحده آمریکا ۳.۴ درصد است، به ویژه با توجه به اینکه مقدونیه شمالی سابقه درگیری با همسایه آلبانی دارد
با این وجود، این مقدار نسبتاً کم به ارتش جمهوری مقدونیه شمالی اجازه می دهد تا حداقل ظاهری از ارتش زمینی و نیروی هوایی داشته باشد
از آنجایی که نزدیک دریا نیست، هیچ گونه قابلیت دریایی ندارد، اما دارای ۱۴ هلیکوپتر ترابری و ۴ هلیکوپتر تهاجمی است و تنها با ۱۳۰۰۰ پرسنل نظامی که ۵۰۰۰ نفر از آنها ذخیره هستند، به نظر می رسد مقدونیه شمالی به این زودی جهان را با زور تصاحب نخواهد کرد به هر حال، وقتی صحبت از جنگ می شود، قدرت در اعداد وجود دارد
یک مقال داریم که الماس ها تحت فشار شکل می گیرد، اما این واقعاً برای نیروهای مسلح بوسنی و هرزگوین صادق نیست! این کشور اروپای جنوب شرقی درست در بحبوحه جنگ بوسنی در سال ۱۹۹۲ ارتش خود را ایجاد کرد
چرخش سریع و دسترسی محدود به تدارکات به این معنی بود که ارتش این کشور متشکل از هرکسی بود که دستشان می آمد، از جمله باندهای جنایتکار!
با وجود اصلاحات آن در اوایل دهه ۲۰۰۰، اوضاع چندان بهبود نیافته است اگرچه بوسنی و هرزگوین دارای بخش کوچکی از خط ساحلی است که مجموعاً تنها ۱۲ مایل است ولی این کشور هیچ نیروی دریایی یا تجهیزاتی ندارد
نیروی هوایی آنها فقط شامل ۱۹ هلیکوپتر است اما گزارش ها نشان می دهد که هیچ یک از آنها واقعا برای دفاع طراحی نشده اند، نیروی زمینی شان هم متشکل از ۱۰۵۰۰ پرسنل نظامی فعال است
در حالی که ساختار نیروهای مسلح کشور امکان ظرفیت ۶۰۰۰ سرباز ذخیره را فراهم می کند، ظاهراً این ذخیره وجود ندارد اما با وجود آن همه کمبود نیروی انسانی، این کشور بودجه دفاعی نظامی نسبتاً قابل توجهی معادل ۱۶۵ میلیون دلار دارد
این رقم پولی در سال های اخیر توجه مردم را به خود جلب کرده است، زیرا مردم شروع به این سوال کردند که پول آنها برای چه چیزی استفاده می شود
در سال ۲۰۱۲، رئیس ریاست جمهوری بوسنی و هرزگوین «میلوراک دودیک» خواستار لغو ارتش در پاسخ به مخارج مشکوک بالا و عملکرد ضعیف شد
در ۴۰ سال گذشته، سورینام نه تنها یک، بلکه ۲ کودتا و همچنین یک جنگ داخلی را تجربه کرده است که در نتیجه ارتش را به زانو درآورده است
تنها کشور هلندی زبان آمریکای جنوبی کمبود شدید قایقهای نظامی، هواپیما، و حتی خودرو دارد، بهعلاوه موارد کمی که دارد تا حد زیادی فرسوده و منسوخ شده است
نیروهای مسلح سورینام، متشکل از ۱۸۵۰ پرسنل فعال منتخب از جمعیت کمتر از ۶۰۰۰۰۰ نفر می باشد که اگر کمبود تجهیزات نبود، ممکن بود در مقیاس کوچک مؤثر واقع شوند
در حال حاضر، نیروی هوایی سورینام تنها سه هلیکوپتر خدماتی را در اختیار دارد
برای مدت طولانی نیروی دریایی و گارد ساحلی ۳ قایق گشتی داشتند که در دهه ۷۰ خریداری شدند اما در اوایل دهه ۲۰۱۰، آنها به قدری منسوخ شده بودند که هیچ یک از آنها به هیچ وجه در خدمت نبودند، تا اینکه در سال ۲۰۱۲ سه دستگاه جدید خریداری شد و از آن زمان، سورینام به کمک های نظامی کشورهای دیگر متکی بوده است، با توجه به همه آن کودتاها و درگیری های داخلی نیز بر اقتصاد این کشور تأثیر گذاشت
با تمام آن مشکلاتی که گریبانگیر ارتش آنها شده است، جای تعجب نیست که بودجه دفاعی سورینام تنها به ۶۳ میلیون دلار می رسد، این حتی برای خرید یک جت جنگنده F-35 کافی نیست! و چگونه قرار است بدون جت دشمنان خود را بترسانید؟ شاید فعلاً چند برش مقوایی کافی باشد
از زمان سرنگونی دولت این کشور در سال ۱۹۹۱، کشور آفریقایی سومالی درگیر جنگ داخلی بوده است، همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، این امر سازماندهی یک ارتش را دست کم دشوار کرده است در حالی که سومالی یک ارتش رسمی فعال متشکل از ۲۰۰۰۰ پرسنل دارد، این در مقایسه با جمعیت آن که بیش از ۱۵ میلیون نفر است، تفاوتی ندارد
مقیاس درگیری های داخلی به این معنی است که بخش قابل توجهی از جمعیت متعلق به نیروهای مبارز خارج از ارتش رسمی ملی است همچنین به این معنی است که ۱۰۰ خودروی زرهی و ۱۰ تانک ارتش معمولاً به جای دفاع از مرزها، مشغول مبارزه با مشکلات غیرنظامی هستند، همانطور که می توانید تصور کنید، اگر کشور دیگری حمله کند، سومالی را در یک ضرر بزرگ قرار می دهد
و حتی با وجود داشتن طولانی ترین خط ساحلی در سرزمین اصلی آفریقا، تا سال ۲۰۱۲ نیروی دریایی آن به لطف تأثیر مخرب جنگ داخلی بر اکثر نهادهای ملی تقریباً وجود نداشت با این حال، در آن سال، امارات متحده عربی برای کمک به بودجه نیروی دریایی سومالی وارد عمل شد
اما حتی با وجود بودجه خارجی، بودجه دفاعی سومالی ۶۲.۲ میلیون دلار ناچیز است، برای چشم انداز، بودجه ایالات متحده بیش از ۱۲۰۰۰ برابر این مقدار است، یعنی ۷۵۰ میلیارد دلار
این کشور کوچک در جنوب شرقی آسیا که به طور رسمی به عنوان پادشاهی بوتان شناخته می شود، بیشتر به خاطر راهبان و صومعه هایش مشهور است تا ارتش! اگرچه، به طور سنتی، هر دوی آنها به یک اندازه جذاب به نظر می رسند
این کشور ۱۵۰۰۰ مایل مربعی (که فقط کمی بزرگتر از ایالت مریلند ایالات متحده است) که کاملا محصور در خشکی است، فقط ۷۰۰۰ پرسنل نظامی دارد
بدون خط ساحلی، هیچ نوع نیروی دریایی ندارد و هرگز به تانک های خود نیاز نداشته است با این حال، آنها ۲ هلیکوپتر و ۲۷ خودروی زرهی برای کمک به حفظ صلح دارند.
زمانی که بوتان برای اولین بار در تاریخ خود در سال ۲۰۱۰ وارد جنگ شد، این موارد مفید بودند، این کشور در جنگ با گروه کوچکی از جداییطلبان هندی همسایه، ارتش که در آن زمان فقط ۶۰۰۰ سرباز داشت، فقط توانست با آنها مبارزه کند اما بوتان به عنوان کشوری با منابع طبیعی کم و زمین های کوهستانی، این ویژگی دفاعی را دارد که واقعا ارزش تهاجم را ندارد
همانطور که ممکن است تعجب آور به نظر برسد، جمهوری کاستاریکا در واقع بدون ارتش واقعی برای بیش از ۷۰ سال زنده مانده است!
پس از پایان یک جنگ داخلی وحشتناک در سال ۱۹۴۸، ارتش منحل شد تا اطمینان حاصل شود که نیروهای دولتی دیگر هرگز به طرز وحشیانه ای علیه شهروندان خود کاستاریکا برخورد نخواهند کرد
ارتش با چیزی به نام نیروی عمومی کاستاریکا جایگزین شد که شامل واحدهایی مانند گارد غیرنظامی و سرویس مراقبت هوایی است
نیروی عمومی متشکل از حدود ۱۲۰۰۰ افسر است که مسئولیت اجرای عمومی، مبارزه با مواد مخدر و گشت مرزی را بر عهده دارند با این حال، آنها دقیقاً برای حفظ نظم و حفاظت مجهز نیستند
تا سال ۲۰۱۸، آنها تنها ۷۰ کشتی بسیار ابتدایی و با برد محدود داشتند که قادر به گشت زنی در ۸۰۰ مایلی خط ساحلی کشور بودند خوشبختانه، در آن سال، ایالات متحده ۳ قایق گشتی، ۲ رهگیر و چهار هلیکوپتر اهدا کرد، هر چند هیچ یک از آنها در واقع مسلح نبودند
اما علیرغم اینکه باید به تسلیمهای سایر کشورها تکیه کرد، نداشتن ارتش جنبه مثبتی دارد، کاستاریکا با عدم تامین مالی یا نگهداری تجهیزات نظامی، آموزش یا پرسنل گران قیمت، می تواند بیش از ۷ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به آموزش سوق دهد این به طور قابل توجهی بالاتر از ۵٪ ایالات متحده و لیگ های بالاتر از امارات متحده عربی ۱.۳٪ است
این تمرکز بر آموزش به جای نظامیسازی، برای ایجاد و حمایت از یک جامعه آگاه طراحی شده است و ثبات را در داخل کشور ارتقا میدهد تا از جنگ داخلی دیگری جلوگیری کند
از نظر نظامی، کاستاریکا ممکن است در سمت ضعیفتر باشد، اما این بدان معنا نیست که باهوش نیست!
به دنبال نمونه کاستاریکا، کشور پاناما که به خاطر آبراه بسیار مهمش مشهور است، ارتش خود را در سال ۱۹۹۰ لغو کرد، دولت متوالی که برای چندین دهه توسط یک دیکتاتوری نظامی اداره می شد، ارتش خود را منحل کرد و نیروهای عمومی پاناما را جایگزین آن کرد
این واحدها متشکل از پلیس ملی، هوانوردی، نیروی دریایی و واحدهای حفاظت از مرز هستند که برخی از آنها از نظر فنی دارای قابلیتهای جنگی هستند، اما در یک افسار فوقالعاده محکم نگه داشته میشوند
برای جمعیت ۳.۸ میلیون نفری، فقط ۱۰۰۰۰ پرسنل فعال وجود دارد و با وجود قرار گرفتن در یکی از مهم ترین آبراه های جهان، گروه نیروی دریایی تنها ۳۳ شناور دارد که ۱۶ فروند آن قایق های گشتی اختصاصی هستند!
گروه هوایی آنها نیز دقیقاً از نظر منابع آماده نیست و تنها به ۲۳ هلیکوپتر متکی است که تعداد انگشت شماری از آنها به خدمات آمبولانس هوایی اختصاص دارد
و در نهایت گرچه کاملاً تعجب آور نیست اما پاناما هواپیماهای جنگنده ندارد! حتی ارتش های کره شمالی هم به جت های جنگنده دسترسی دارند! اگرچه، انصافاً، کره شمالی از بسیاری جهات نقطه مقابل پاناما است: این کشور فوق نظامی است و حدود یک چهارم تولید ناخالص داخلی خود را به دفاع اختصاص می دهد
کشور جزیره ای موریس در اقیانوس هند بیشتر به خاطر سواحل و صخره های زیبای خود شناخته شده است تا اینکه به دلیل نظامی بودن یا نبود آن
با وجود داشتن یکی از قوی ترین اقتصادها در منطقه جغرافیایی جنوب صحرای آفریقا، این کشور جزیره ای با جمعیت ۱.۲ میلیون نفر هیچ همسایه مرزی ندارد که آن را تهدید به حمله کند و بدون نیاز به گسترش مرزهای خود، از زمان استقلال از بریتانیا در سال ۱۹۶۸، موریس هیچ نیازی به ایجاد ارتش منظم یا حتی ذخیره احساس نکرده است
با این حال، نیروی پلیس موریس را توسعه داد که فقط از ۱۲۵۰۰ افسر تشکیل شده بود که وظیفه همه چیز از گشت گارد ساحلی گرفته تا کنترل شورش را بر عهده دارند!
با توجه به اینکه احتمال تهاجم گردشگران به جزیره نسبت به کشورهای همسایه بیشتر است، بودجه دفاعی موریس تنها ۲۲ میلیون دلار است این مقدار ناچیز ۰.۱۵ درصد از کل تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می دهد بنابراین حتی با وجود نیروی پلیس خود که شامل یک واحد شبه نظامی کوچک متشکل از ۱۴۰۰ سرباز است، آنها فقط در ۶ هلیکوپتر حمل و نقل پلیس و ۳ هواپیمای گشت دریایی سرمایه گذاری کرده اند!
گارد ساحلی آنها فقط شامل ۱۵ قایق گشتی و ضربتی است که برخی از آنها توسط ایالات متحده اهدا شده است بنابراین، به نظر می رسد که ما نباید نگران این باشیم که موریس جهان را به این زودی ها تصاحب کند اگرچه آنها گزارش می دهند که ۴ موشک انداز و ۲ خمپاره در اختیار دارند، بنابراین هیچ ایده ای از انجام کودتای یک نفره نداشته باشید
ایسلند با وجود عضویت در اتحاد نظامی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، از اواخر دهه ۱۸۰۰ ارتش فعال یا ذخیره ای نداشته است، این کشور مرفه و صلحطلب حمایت مالی و پرسنل غیرنظامی را برای ناتو فراهم میکند، اما هیچ راهپیمایی نظامی در خاک ایسلند نخواهید دید
در ازای کمک های خود، کشورهای ناتو به ایسلند پرسنل نظامی را به صورت چرخشی ارائه می کنند، بنابراین هر سربازی که در قلمرو ایسلند یافت می شود بیشتر شبیه مهمانان موقت اسلحه است این بدان معناست که ایسلند می تواند بودجه دفاعی خود را کاهش دهد و تنها ۰.۰۷ درصد از تولید ناخالص داخلی ۲۵.۸۸ میلیارد دلاری خود را خرج کند که این مبلغ ناچیز عمدتاً صرف تأمین بودجه گارد ساحلی آن می شود که یک بخش کوچک متشکل از حدود ۱۲۰ نفر است!
با این وجود، آنها همچنان نقش مهمی در حفاظت از منافع ایسلند در دریا ایفا می کنند، زیرا ماهیگیری بخش بزرگی از اقتصاد آن را تشکیل می دهد به حدی که این جزیرهنشینان صلحآمیز تقریباً یک سری از جنگهای کودتایی را با بریتانیاییها در دهههای ۵۰، ۶۰ و ۷۰ بر سر قلمرو مورد مناقشه ماهیگیری آغاز کردند با این حال، ایسلند تنها از راه دیپلماتیک در برابر بریتانیا پیروز شد، زیرا اگر به ضربات وارد می شد، نیروی کوچک دریانوردی ایسلند منفجر می شد!
کشور کوچک محصور در خشکی لوکزامبورگ دارای مرزهای سنگ بنای بین فرانسه، آلمان و بلژیک است و با وجود اینکه به عنوان بهشت فرار مالیاتی شهرت دارد، مالیات تنها درگیری نیست که میتواند از آن اجتناب کند
نیروهای مسلح لوکزامبورگ که بسیار کوچک هستند و بیش از ۴۰ درصد از جمعیت ۶۰۰۰۰۰ نفری آن را خارجی ها تشکیل می دهند، حداقل می توان گفت که متواضع هستند
محصور بودن در خشکی به این معنی است که این کشور هیچ نیروی دریایی ندارد، اما نیروی هوایی کوچکی دارد که در حال حاضر به حداقل دو هلیکوپتر چند منظوره دسترسی دارد
ارتش لوکزامبورگ تعداد نوازندگان بیشتری دارد که گروههای تشریفاتی خود را تشکیل میدهند تا سرجوخههایی که ۴۲۸ سرباز داوطلب را هدایت میکنند!
موناکو علیرغم اینکه بودجه زیادی برای سلطنت، کازینوها و مسابقات سالانه فرمول ۱ دارد، مطمئناً هزینه زیادی برای دفاع خود نمی کند
با وجود اینکه ۳۲ درصد از جمعیت را میلیونرها تشکیل می دهند، دومین کشور کوچک جهان هیچ نیروی نظامی منظمی ندارد و تمام مسائل مهم دفاعی موناکو به دامان همسایه فرانسه می افتد
اما موناکو بدون برادر بزرگ فرانسوی خود کاملاً بی دفاع نیست، دولت مستقل دارای دو واحد نظامی کوچک است که از شاهزاده و قوه قضاییه محافظت می کند و دیگری مسئول دفاع مدنی و آتش نشانی است
اگرچه گزارش شده است که موناکو دارای نیروی نظامی ترکیبی از حدود ۲۶۰ پرسنل است اما حدود ۱۴۰ نفر از آنها خدمات آتش نشانی فوق را تشکیل می دهند! این باعث می شود که کل کشور با حدود ۱۲۴ سرباز باقی بماند و آنها بیشتر برای اهداف تشریفاتی به کار گرفته می شوند! شما احتمالاً می توانید با یک مرد، یک تفنگ و یک الاغ بر آن غلبه کنید!
علیرغم فقدان قدرت آتش، به نوعی بدترین بخش در مورد ارتش موناکو، آرایش عجیب و غریب آنها از یونیفرم ها است، اگرچه همیشه می تواند بدتر باشد
۲
۲
