ثریا حکمت متولد ۴ آذر ۱۳۳۲ در خوی، بازیگر سینما و تلویزیون است
تحصیلکرده دو ساله رشته تئاتر دانشگاه تهران و مدرک منشی گری قبل انقلاب می باشد که از تئاتر مدرسه شروع کرد و در ۲۱ سالگی جلوی دوربین رفت
آذر مهدی قلی خانی با نام هنری «ثریا حکمت» در شهر خوی آذربایجان شرقی و در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد و بعدا در شهر تهران بزرگ شد
یک برادر دارد و پدرش در کار ساخت و ساز بود که بعدا ورشکسته شد
من در دبیرستان امیرکبیر درس می خواندم که کنار تالار فرهنگ بود و از طرف مدرسه هر از گاهی در تالار فرهنگ تئاتر بازی می‌کردیم. اما آقای سعید مطلبی (کارگردان) مرا در خیابان دید
گویا برای فیلمی دنبال یک زن کرد می گشتند که چشم و ابرو مشکی باشد و از من پرسید: دوست داری در فیلم بازی کنی؟ من هم عاشق این کار بودم و قبول کردم، البته گفتم هنوز درسم تمام نشده و گفتند در تعطیلات تابستان فیلمبرداری می کنیم
به این ترتیب در سال ۱۳۵۳ وقتی ۲۱ ساله بود با فیلم «ناجورها» به کارگردانی سعید مطلبی در کنار محمد علی فردین و سیمین علی زاده اولین بازی ام را تجربه کردم
یادم هست روز اول فیلمبرداری در اولین صحنه سیلی خوردم، چون جلو دوربین شوکه شده بودم، بعد از آن کمی به خودم آمدم و کار را شروع کردیم
یکسال بعد دومین فیلمم «آلوده» بود و بعد سال ۱۳۵۵ در فیلم « ستیز» بازی کردم
خانم حکمت به جهت بالا بردن مهارت هنرپیشگی خود تلاش کرد به صورت آکادمی این رشته را فرابگیرید به همین دلیل در رشته تئاتر وارد دانشگاه شد
با این حال دو سال بعد به جهت شروع انقلاب اسلامی و تعطیلی دانشگاه دیگر نتوانست ادامه دهد
همسرم در سال ۱۳۵۹ وقتی ۲۷ ساله و دختر مونا را بار‌دار بودم مرا ترک کرد و به آمریکا رفت، من ماندم و دخترم و دیگر هم ازدواج نکردم، خانواده همسرم خیلی مذهبی بودند و شغل من را قبول نکردند
سال ۱۳۵۵ برای بازی در فیلم «مرد اول» در جشنواره آثار منتخب تلویزیون در بین خانم ها و آقایان «پرویز فنی زاده» هم برای بازی در سریال «دایی جان ناپلئون» اول شد
بعد از انقلاب اولین فیلمی که تولید شد «خبیث» یا همان «راهی به سوی خدا» در سال ۱۳۵۸ بود که در آن بازی کردم، تهیه‌کننده اش آقای محمدزاده بود
بعد هم سال ۱۳۶۱ در فیلم «برزخی ها» بازی کردم و این روند ادامه پیدا کرد
سال ۱۳۶۸ در فیلم «ای ایران» به کارگردانی ناصر تقوایی سکانس های مربوط به من را حذف کردند؛ صحنه ای بود که من به آقای اکبر عبدی که نقش همسرم را بازی می کرد می گفتم: «این اناره میوه بهشته» اما در بازبینی ارشاد گفتند این صحنه ها اروتیک است و کلا قصه «ای ایران» تغییر کرد
در اصل قصه از یک چوپان شروع می‌شد که آواز «ای ایران» را می خواند؛ یعنی پسر بچه ای که از تربت حیدریه آورده بودند، نتوانست بماند و قصه تغییر کرد
سال ۱۳۸۰ در فیلم «عروسی مهتاب» بازی کردم که نوعی ترور حرفه ای برایم بود کارگردان مرا خرد کرد، چراکه برای یکی از نقش های اصلی مرا صدا کردند، اما یک سکانس بیشتر ندادند
آنها به نوعی مرا تحقیر کردند و من هم به خاطر نیاز مالی قبول کردم که فقط یک سکانس بازی کنم
در سال ۱۳۸۳ آخرین بازی ام در تلویزیون با مجموعه «کمکم کن» بود و بعدش دیگر فضای باند بازی و مافیا بازی راه افتاد که باید از آن مسیر عبور می کردی تا در فیلمی بازی بدهند
امین حیایی خیلی بچه با ادبی است و حقش است موفق باشد ولی نمی توانست برای من کاری کند، امین را من وارد این کار کردم سرباز بود و دانشجو هم بود او را به آقای اصغر هاشمی معرفی کردم و خیلی او را پسندید، چون خوش سروزبان بود
در ۱۳ مرداد ۱۳۹۳ خانم حکمت در تماس با خبرگزاری ایسنا بیان کرد در وضعیت مالی خیلی بدی به سر می برد و بعد از ۳۵ سال کار و ۶۱ سال سن، من را بعنوان پیشکسوت قبول ندارند درنتیجه از چندی دیگر در چادر زندگی می‌کنم
صاحبخانه ودیعه اجاره را بالا برده که از توان من خارج است و تصمیم دارم اثاث هایی را که برایم باقی مانده بفروشم و با پول آن دخترم را به خوابگاه بفرستم و خودم هم در خیابان چادر بزنم
سال ۱۳۹۲ تصمیم گرفتم دو بار خودم را از بین ببرم و اقدام به این کار هم کردم اما موفق نشدم، الان کل دندان هایم را کشیده ام و هزینه درمان آنها را ندارم
برای گرفتن بودجه به همه جا رفته ام، حتی چندی پیش به سراغ همسر آقای علی انصاری که مالک بازار مبل (ایران مال) هستند، رفتم اما باز هم اتفاقی نیفتاد
نمی دانم این همه بودجه در مملکت جا به جا می شود، چرا من بعد از این همه سال فعالیت هنری نباید سهمی از آن داشته باشم؟
به خانه سینما رفتم، آنجا هم گفتند خودمان ۵۰۰ میلیون تومان بدهی داریم و نمی توانیم کمک کنیم، خانه پیشکسوتان هم می‌گوید چون هنرمند درجه دو هستم، نمی تواند کمک کند
آدمی که در حال غرق شدن است، به هر جا پناه می برد، من هم به همه جا رفتم حتی خواستم اگر قرار است بعد از مرگم قبری در قطعه هنرمندان به من بدهند در زمان زنده بودنم آن را بفروشم که گفتند نمی شود
مدتی بعد بهاره رهنما در نمایش «دورهمی زنان شکسپیر» با دعوت از ثریا حکمت در حضور چهره هایی چون سحر دولتشاهی و مهناز افشار از این بازیگر پیشکسوت تقدیر کرد
متاسفانه ثریا حکمت صبح دوشنبه ۱۶ فروردین ۱۳۹۵ بر اثر سکته مغزی به کما رفت و چهار رو بعد در بامداد ۲۰ فروردین در سن ۶۲ سالگی دار فانی را وداع گفت
پیکر این بانوی هنرمند کنار مزار «مهری مهرنیا» (بازیگر) در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شده است
۱۴ 
۵ 
مسافر
۳۰ مهر ۱۴۰۲
آذر بانو که همچون ثریا در سینمای ایران می‌درخشیدی، در پناه یزدان پاک، آرام گیر
.
۲۹ مهر ۱۴۰۲
خدا بیامرزدش .چقدر دلم سوخت. این همه سریال جایی برای ایشان در دست کم یکی از انها نبوده؟ همین کارها را می کنند که کسی همچون گذشته پای سریالها نمی نشیند. یادش به خیر! چه سریالهایی پیشکسوتها برایمان به ارمغان گذاشتند و دریغ از یکی از همانها با این بچه هایی که تجربه چندانی هم ندارند
نوید اهری
۰۳ بهمن ۱۴۰۰
خدا بیامرزدشان .نامشان گرامی باددر پهنه هنر ایران اسلامی. روحشان شاد.آن شاءالله
لیلا
۱۲ مهر ۱۳۹۵
وای خیلی دلم میسوزه که میشنوم خانم حکمت اینجوری شده حیف متاسفانه بیشتر بازیگرا اخر وعاقبت خوبی ندارن خانم حکنت یکی از زیباترین بازیگرا بودن براشون ارزوی سلامتی میکن
آرا
۲۱ فروردین ۱۳۹۵
خدا رحمتشون کنه.....چقددلم براشون سوخت.....