در طول لیزردرمانی یا نوردرمانی، پرتوی لیزر به ناحیه داخلی رگ های عنکبوتی وارد می شود. لیزر، فوتون های جذب شده توسط سلولهای خونی موجود در رگ ها را منتقل می کند و حرارتی تولید می کند که موجب تخریب رگ های خونی می شود. سپس رگ آسیب دیده کوچک می شود و به مرور زمان جذب بدن می شود.
لیزر یا نور درمانی، درمانی برای رگ های عنکبوتی صورت محسوب می شود. این روش برای درمان رگ های دیگر نقاط بدن نیز به کار می رود. فقط در موارد نادر از لیزر/نوردرمانی برای درمان رگ های پا استفاده می شود.
بیماران ممکن است تا چند هفته بعد از لیزردرمانی، هیچ تأثیر قابل توجهی را مشاهده نکنند. در این روش ممکن است به چندین جلسه درمانی نیاز باشد. سایر مسائلی که ممکن است پس از لیزردرمانی رخ دهند، عبارتند از:
● ناحیه مورد نظر ممکن است به مدت چهار تا هشت ساعت پس از درمان، صورتی یا قرمز رنگ شود.
● احساس سوزش خفیف مشابه با آفتاب سوختگی خفیف در ناحیه تحت درمان. این سوزش معمولاً ظرف مدت چهار تا شش ساعت فروکش می کند و برای برطرف کردن آن می توان از کیسه یخ یا پارچه مرطوب استفاده کرد.
● التهاب خفیف در ناحیه تحت درمان که معمولاً در عرض چند روز از بین می رود.
علاوه بر این، بیماران باید:
● به مدت ۲۴ ساعت یا تا زمان از بین رفتن علائم قرمزی و سوزش، از استعمال لوسیون یا لوازم آرایش روی ناحیه تحت درمان خودداری کنند.
● در طول درمان و حداقل سه ماه پس از جلسه درمانی نهایی، روزی دو بار از یک لوسیون مرطوب کننده ی خوب استفاده کنند.
قبل از درمان واریس با لیزر، متخصص یا جراح عروق معمولاً سوابق پزشکی بیمار را بررسی می کند و معاینه فیزیکی انجام می دهد.
در این زمان، پزشک و بیمار می توانند در مورد انتظارات، خطرات احتمالی و نتایج این رویکرد با یکدیگر صحبت کنند. بیماران، همچین باید:
● به مدت دو هفته قبل از لیزردرمانی، از حمام آفتاب گرفتن، برنزه کردن یا موم انداختن خودداری کنند.
● به علت خطر خونریزی، از مصرف آسپیرین، داروهای ضدالتهابی و مکمل های گیاهی خودداری کنند.
مانند تمام روش های درمانی دیگر، این روش نیز ممکن است خطراتی به دنبال داشته باشد، گرچه، یک متخصص عروق می تواند این خطرات را به حداقل برساند. این عوارض جانبی عبارتند از:
● درد
● التهاب
● تغییر رنگ پوست
● خونریزی
● عفونت
● زخم شدن
● پوسته پوسته شدن
بسیاری از بزرگسالان از رگ های قابل مشاهده ای که اغلب با بالارفتن سن روی پاهای آنها ظاهر می شوند، شکایت دارند. این رگ های بزرگ شده، عمدتاً رگ های عنکبوتی یا واریسی هستند. هر دوی این شرایط بر اثر ضعیف شدن یا آسیب دیدن دریچه ی رگ ها ایجاد می شوند.
در ادامه مقاله ما علت نمایان شدن این رگ ها، تفاوت رگ های واریسی و عنکبوتی و نحوه درمان آنها با لیزر را بررسی می کنیم.
همانظور که در بالا اشاره شد، رگ های عنکبوتی و واریسی بر اثر آسیب دیدن دریچه رگ ها ایجاد می شوند. زمانی که دریچه های یک طرفه و ریز درون رگ ها ضعیف می شوند، مقداری از خون به عقب برمی گردد. در نتیجه، خون اضافی کم کم جمع می شود و به دیواره ی رگ ها فشار وارد می کند.
این فشار تدریجی می تواند باعث ضعیف شدن و برجسته شدن رگ ها و نمایان شدن رگ های واریسی یا عنکبوتی شود. رگ های واریسی و عنکبوتی در زنان نسبت به مردان بیشتر شایع هستند و با بالا رفتن سن و در دوران بارداری احتمال وقوع آنها بیشتر می شود.
اگر خویشاوندان خونی شما، رگ های عنکبوتی یا واریسی دارند یا کارتان مستلزم نشستن یا ایستادن های طولانی مدت است، شما در معرض ابتلا به رگ های واریسی قرار دارید. این رگ ها همچنین ممکن است بر اثر آفتاب، تغییرات هورمونی یا یک آسیب رخ دهند.
رگ های عنکبوتی مجموعه ای از رگ های خونی کوچک هستند که نزدیک به سطح پوست ایجاد می شوند. این رگ ها ممکن است صاف یا اندکی برجسته باشند و اغلب به رنگ آبی، قرمز یا بنفش هستند.
همان طور که نام این رگ ها نشان می دهد، اغلب شبیه به تار عنکبوت هستند. با اینکه رگ های عنکبوتی می توانند با ناراحتی زیادی همراه باشند، اما معمولاً بدون درد هستند.
رگ های واریسی نسبت به رگ های عنکبوتی بزرگتر و عمیق تر هستند. این رگ ها معمولاً به رنگ آبی، بنفش یا به رنگ پوست هستند و اغلب برجسته و درهم پیچیده هستند.
برخلاف رگ های عنکبوتی، رگ های واریسی می توانند باعث بروز مشکلاتی فراتر از ظاهر ناخوشایند شوند. این علائم ممکن است شامل درد، خارش، خونریزی، التهاب یا احساس سوزش در پاها باشد.
رگ های واریسی همچنین می توانند احتمال تشکیل لخته های خونی و مشکلات گردش خون را افزایش دهند.
خوشبختانه، این رگ های آزار دهنده قابل درمان هستند. لیزر، یک روش مؤثر برای درمان رگ های خونی پاها با قطر کمتر از ۱ الی ۲ میلی متر می باشد.
با اینکه اسکلروتراپی، رایج ترین درمان برای رگ های پا می باشد، اما لیزردرمانی کم تهاجمی تر است و یک روش درمانی عالی برای بیمارانی ست که اسکلروتراپی برای آنها موفقیت آمیز نبوده یا از درمان با سوزن می ترسند.
علاوه بر این، از لیزر می توان در کنار درمان های دیگر نیز استفاده کرد. لیزردرمانی برای رگ های سطحی تر تأثیر بیشتری دارد. در مواردی که رگ های واریسی یا شبکه ای عمیق تر هستند، لیزردرمانی ممکن است تأثیر کمتری داشته باشد.
در این موارد، ممکن است لازم باشد جراح عروق شرایط شما را بررسی کند تا یک روش درمانی جایگزین را به شما پیشنهاد دهد.
در طول درمان، از لیزرهایی با طول موج و طول پالس بیشتر استفاده می شود تا به عمق این رگ های سطحی نفوذ کند. این فرایند، آسیب به پوست پوشاننده و بافت مجاور را به حداقل می رساند. به زبان ساده می توان گفت که لیزر باعث لخته شدن و خشک شدن رگ ها می شود.
پس از لیزردرمانی، بیماران ممکن است تیره شدن پوست را تجربه کنند. علاوه بر این، اگر گرمای زیادی به پوست وارد شود، بیماران ممکن است دچار زخم شوند. همچنین ممکن است لیزردرمانی با مقداری ناراحتی و درد همراه باشد.
۷ 
۰ 
