فضیلت سوره حشر برای حاجت و بخشش گناهان تا خواص سوره حشر برای شفای بیمار و صوت و متن سوره را می خوانید
سوره حشر پنجاه و نهمین سوره قرآن است که ۲۴ آیه دارد و در جزء بیست و هشتم قرآن قرار دارد و در ترتیب نزول ۱۰۱ سوره است که بر پیامبر نازل شده است
جزو سوره های مدنی محسوب می شود چون در مدینه نازل گردیده است «پانزدهمین سوره ای است که در مدینه نازل شده است»
یکی از دلایل نامگذاری سوره «حشر» به معنای «جمع» به آیه دوم سوره برمی‌گردد که در آن به گرد آمدن مسلمانان برای تبعید یهودیان «بنی نضیر» اشاره شده است
خداوند در آیه دوم سوره حشر به این اشاره می کند که مسلمانان با اجتماع خود، یهودیان بنی نضیر را که کفر ورزیدند از قلعه هایشان بیرون راندند
یهودی ها باور داشتند که با داشتن قلعه و حصار هرگز شکست نخواهند خورد، اما با اجتماع باشکوه مسلمانان و یورش دسته جمعی به سوی آنان به فرمان رسول خدا، شکست خوردند و از پایگاه و قلعه هایشان بیرون رانده شدند
از سوره مبارکه حشر به عنوان یک حرکت دسته جمعی و مقدس مسلمانان نام برده می شود
سوره حشر جزو سوره هایی است که مسبحات محسوب می شوند یعنی با تسبیح خدا آغاز می شوند و با تقدس خدا پایان می پذیرند
همچنین پیامبر اکرم (ص) فرمودند که اسم اعظم خدا در شش آیه آخر سوره حشر وجود دارد
در محتوای این سوره به شکسته یهودیان بنی نضیر از مسلمانان و توصیف فداکاری های مهاجران و ملامت منافقان اشاره دارد
زمانی که پیامبر به مدینه هجرت کرده بود با یهودیان آنجا یعنی قبیله بنی نضیر، بنی قریظه و بنی قینقاع پیمان صلح بسته بود ولی آنها با توطئه های پیمان را نقض کردند
به دستور پیامبر اسلام (ص) مسلمانان به مدت چند روز قلعه یهودیان را محاصره و آنها را وادار به تسلیم کردند، سرانجام این محاصره بدون جنگ و خونریزی به پیروزی انجامید و پس از پیروزی و با پیشنهاد حضرت محمد یهودیان مدینه را ترک نمودند
در مورد فضیلت و برکات خواندن سوره حشر باید بگوییم که پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم همواره به قرائت سوره حشر توصیه نموده اند.
از حضرت محمد روایت شده است: هر کس سوره حشر را بخواند بهشت و جهنم، عرش و کرسی و حجاب های آسمانی هفتگانه، زمین های هفتگانه، هوا و باد ها، پرندگان و درختان، کوه و خورشید، ماه و فرشتگان همه بر وی درود و صلوات می فرستند و برای وی طلب مغفرت و آمرزش می کنند
از پیامبر اکرم (ص) روایت شده: فردی که در روز یا شب سوره حشر را خوانده باشد و از دنیا برود، شهید محسوب می شود و بهشت بر او واجب می گردد.
از جمله آثار و برکات سوره حشر می توان به بخشش گناهان اشاره کرد
پیامبر اکرم در این رابطه فرمودند: هر شخصی که سه آیه پایانی سوره حشر را بخواند گناهان گذشته و آینده اش بخشیده خواهد شد.
از امام صادق (ع) روایت شده است که هر کس سوره حشر را بنویسد سپس آن را با آب بشوید و از آن آب بیاشامد دارای حافظه و هوش قوی خواهد شد.
یکی دیگر از آثار و برکات شگفت‌انگیز خواندن سوره حشر مربوط به محفوظ ماندن فرد قرائت کننده است به این صورت که فرد با خواندن مداوم سوره حشر، همواره در امان و امنیت خواهد بود
از دیگر خواص سوره حشر گفته شده اس که هرگاه شخصی این سوره را با خلوص کامل و برای فرد بیمار بخواند انشالله و به امید خدا بیمار شفا پیدا می کند
در رابطه با شفای بیماران نیز پیامبر اکرم (ص) فرمود: فردی که سوره حشر را قرائت می کند بهتر است که هنگام قرائت سه آیه آخرین سوره، دست را بر سر بگذارد و آیات را قرائت نماید. از جانب خداوند این عمل سفارش شده است و این سوره به جز مرگ باعث شفای بیماری ها می گردد
از امام محمد باقر روایت شده است: اگر قسمتی از پا ورم کرد می توانید آیه آخر سوره حشر را سه مرتبه بخوانید که به اذن خدا درد و ورم خوب خواهد شد
همچنین در همین رابطه حضرت علی علیه السلام می فرماید: آیه های آخر سوره حشر برای درمان سردرد بسیار مناسب و پر برکت هستند.
برای حل مشکلات عظیم و همچنین برآورده شدن حوائج پیشنهاد شده سوره حشر خوانده شود به این صورت که به مدت ۴۱ روز، هر روز یک بار سوره حشر قرائت شود، به امید خدا حاجت برآورده و مشکل حل خواهد شد
برای تقویت اراده بهتر است که هر روز یک بار سوره حشر خوانده شود. همچنین می توانید ۴ آیه آخر سوره حشر را به طور مداوم تکرار کنید. چهار آیه آخر سوره حشر دارای اسم اعظم هستند و برای تقویت اراده و قضاء حوائج بسیار مناسب می باشند
در روایت آمده است که حضرت رسول اکرم (ص) به امیرالمومنین فرمود: هر شب سوره حشر را بخوان تا خداوند شر دنیا و آخرت را از تو باز بدارد
از حضرت محمد (ص) روایت شده است: کسی که در بامداد سه آیه آخر سوره حشر را بخواند خداوند هفتاد هزار فرشته را مامور محافظت از وی می نماید تا تمام صبح و شب وی را از شر شیاطین، جن و انس در امان نگه دارند
همچنین افرادی که در شامگاهان این سوره را بخوانند از برکات و فضیلت های بی شمار این سوره برخوردار می گردند
در همین زمینه امام صادق (ع) می فرماید: هر کس سوره‌های “الرحمن” و “حشر” را به هنگام شب بخواند خداوند فرشته‌ای مسلّح را بر او می‌گمارد که تا بامداد از خانه اش محافظت نماید
روایت شده است که خواندن سوره حشر به مدت چهل روز بعد از نماز صبح موثر بوده و می‌تواند به بخت گشایی و ازدواج ختم شود
امامان معصوم همواره به خواندن سوره حشر تاکید نموده اند. خواندن مداوم و مستمر سوره حشر باعث افزایش رزق و روزی می شود
از حضرت محمد (ص) روایت شده است: هر کس این سوره را قرائت نماید جزو رستگاران است
برای ختم سوره حشر شما می‌توانید به چندین روش اقدام نمایید.
(۱) باید در روز اول سوره حشر ۴۰ مرتبه و در روز دوم ۳۹ مرتبه و در روز سوم ۳۸ مرتبه خوانده شود. به این صورت در روز چهلم سوره حشر یک بار خوانده می شود
(۲) در یک بازه ۴۰ روزه، هر روز از این سوره خوانده می شود ولی به این صورت که روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه و تا روز چهلم که می شود ۴۰ مرتبه، سوره خوانده می شود
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ﴿١﴾
آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را به پاک بودن از هر عیب و نقصی می ستایند، و او توانای شکست ناپذیر و حکیم است
هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ۚ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا ۖ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا ۖ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ ۚ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ ﴿٢﴾
اوست که کافرانِ از اهل کتاب را در نخستین بیرون راندن دسته جمعی از خانه هایشان بیرون راند. [شما اهل ایمان] رفتنشان را گمان نمی بردید، و خودشان پنداشتند که حصارها و دژهای استوارشان در برابر خدا [از تبعید و در به دری آنان] جلوگیری خواهد کرد ولی [اراده کوبنده] خدا از آنجا که گمان نمی کردند به سراغشان آمد و در دل هایشان رعب و ترس افکند به گونه ای که خانه هایشان را به دست خود و به دست مؤمنان ویران کردند. پس ای صاحبان بینش و بصیرت! عبرت گیرید
وَلَوْلَا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلَاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ ﴿٣﴾
اگر خدا فرمان ترک وطن را بر آنان لازم و مقرّر نکرده بود، قطعاً در همین دنیا عذابشان می کرد و برای آنان در آخرت عذاب آتش است
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۖ وَمَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٤﴾
این [در به دری و تبعید] برای این است که آنان با خدا و پیامبرش دشمنی و مخالفت کردند، و هر کس با خدا دشمنی و مخالفت کند [بداند که] خدا سخت کیفر است
مَا قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَىٰ أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِيُخْزِيَ الْفَاسِقِينَ ﴿٥﴾
آنچه از درخت خرما [که در مالکیّت این دشمنان غدّار بود] بریدید یا آنها را بر ریشه ها و تنه هایش رها کردید، به فرمان خدا بود، تا نافرمانان را زبون و رسوا کند
وَمَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَلَا رِكَابٍ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٦﴾
اموال و زمین هایی را که خدا به عنوان غنیمت به پیامبرش بازگرداند، شما برای به دست آوردنش اسب و شتری نتازاندید [و در نتیجه به زحمت نیفتادید]، ولی خدا پیامبرانش را بر هر که بخواهد مسلط و چیره می کند، و خدا بر هر کاری تواناست
مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنْكُمْ ۚ وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٧﴾
آنچه خدا از [اموال و زمین های] اهل آن آبادی ها به پیامبرش بازگرداند اختصاص به خدا و پیامبر و اهل بیت پیامبر و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان دارد، تا میان ثرومندان شما دست به دست نگردد. و [از اموال و احکام و معارف دینی] آنچه را پیامبر به شما عطا کرد بگیرید و از آنچه شما را نهی کرد، باز ایستید و از خدا پروا کنید؛ زیرا خدا سخت کیفر است
لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا وَيَنْصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿٨﴾
[بخشی از غنایم] برای فقیران مهاجری است که از دیار و اموالشان بیرون رانده شده اند، در حالی که فضل و خشنودی خدا را می جویند وخدا وپیامبرش را یاری می کنند، اینان همان راستگویانند
وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ ۚ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٩﴾
و [برای] کسانی [از انصار است] که پیش از مهاجران در سرای هجرت و ایمان [یعنی مدینه] جای گرفتند، [و] کسانی را که به سوی آنان هجرت کرده اند دوست دارند، و در سینه های خود نیاز و چشم داشتی به آنچه به مهاجران داده شده است نمی یابند، و آنان را بر خود ترجیح می دهند، گرچه خودشان را نیاز شدیدی [به مال و متاع] باشد. و کسانی را که از بخل و حرصشان بازداشته اند، اینان همان رستگارانند
وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ ﴿١٠﴾
و نیز کسانی که بعد از آنان [انصار و مهاجرین] آمدند در حالی که می گویند: پروردگارا! ما و برادرانمان را که به ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز، و در دل هایمان نسبت به مؤمنان، خیانت و کینه قرار مده. پروردگارا! یقیناً تو رؤوف و مهربانی
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿١١﴾
آیا کسانی را که نفاق ورزیدند، ندیدی؟ که به برادران کافرشان از اهل کتاب می گویند: اگر شما را [از خانه و دیارتان] بیرون کردند، ما هم قطعاً با شما بیرون می آییم، و هرگز فرمان کسی را بر ضد شما اطاعت نمی کنیم، و اگر با شما جنگیدند، همانا شما را یاری می کنیم. و خدا گواهی می دهد که آنان دروغگویند
لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لَا يَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ ﴿١٢﴾
اگر [کافران از اهل کتاب را] بیرون کنند با آنان بیرون نمی روند، و اگر با آنان بجنگند آنان را یاری نمی دهند، و اگر یاری دهند در گرماگرم جنگ پشت کنان می گریزند، سپس [کافران اهل کتاب] یاری نمی شوند
لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ ﴿١٣﴾
[آری منافقان، کافران از اهل کتاب را در گرماگرم جنگ به هنگام خطر رها می کنند و می گریزند؛ زیرا] ترس آنان از شما در دل هایشان بیش از ترس از خداست؛ چون آنان قومی هستند که [حقایق را به خاطر کوردلی] نمی فهمند
لَا يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ ۚ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ ۚ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ ﴿١٤﴾
همه آنان [به صورت متحد و یک پارچه] با شما نمی جنگند مگر در آبادی هایی که دارای حصار و قلعه و دژ هستند، یا از پشت دیوارها، دلاوری آنان میان خودشان شدید است [ولی از رویارویی با شما می ترسند]، آنان را متحد و هم دست می پنداری در حالی که دل هایشان پراکنده است؛ زیرا آنان گروهی هستند که تعقّل نمی کنند.
كَمَثَلِ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِيبًا ۖ ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٥﴾
[داستان این یهودی های نابکار بنی نظیر] مانند کسانی است که اندکی پیش از اینان [در پیرامون مدینه] بودند که سرانجام وخیم کارشان را چشیدند، و برای آنان عذابی دردناک است
كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنْسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِنْكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦﴾
[داستان منافقان که کافران از اهل کتاب را با وعده های دروغ فریفتند] چون داستان شیطان است که به انسان گفت: کافر شو. هنگامی که کافر شد، گفت: من از تو بیزارم، من از خدا که پروردگار جهانیان است، می ترسم
فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ ﴿١٧﴾
سرانجامشان این شد که هر دو در آتش اند؛ و در آن جاودانه اند و این است کیفر ستمکاران
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨﴾
ای اهل ایمان! از خدا پروا کنید؛ و هر کسی باید با تأمل بنگرد که برای فردای خود چه چیزی پیش فرستاده است، و از خدا پروا کنید؛ یقیناً خدا به آنچه انجام می دهید، آگاه است
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١٩﴾
و مانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشی کرد؛ اینان همان فاسقانند
لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٢٠﴾
دوزخیان و بهشتیان یکسان نیستند، بهشتیان همان رستگارانند
لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۚ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ ﴿٢١﴾
اگر این قرآن را بر کوهی نازل می کردیم، قطعاً آن را از ترس خدا فروتن و از هم پاشیده می دیدی. و این مثل ها را برای مردم می زنیم تا بیندیشند
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ ﴿٢٢﴾
اوست خدایی که جز او هیچ معبودی نیست، دانای نهان و آشکار است، او رحمان و رحیم است
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٢٣﴾
اوست خدایی که جز او هیچ معبودی نیست، همان فرمانروای پاک، سالم از هر عیب و نقص، ایمنی بخش، چیره و مسلط، شکست ناپذیر، جبران کننده، شایسته بزرگی و عظمت است. خدا از آنچه شریک او قرار می دهند، منزّه است
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّـحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٤﴾
اوست خدا، آفریننده، نوساز، صورتگر، همه نام های نیکو ویژه اوست. آنچه در آسمان ها و زمین است همواره برای او تسبیح می گویند، و او توانای شکست ناپذیر و حکیم است
۰۹۳۵۳۵۳۹۹۳۰
۱۷ آذر ۱۴۰۱
پناه میبرم به خدای یگانه از شر شیطان رانده شده