فرانک پرتوآذر متولد ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ در شیراز، دوچرخه سوار است
فارغ التحصیل فوق لیسانس مهندسی عمران از دانشگاه شیراز می باشد که دوچرخه سواری را از ۲۱ سالگی شروع کرده و در ۲۶ سالگی وارد رشته دوچرخه سواری کوهستان شد
با ۱۶۷ سانتی متر قد و ۶۵ کیلوگرم وزن نخستین بانوی مدال آور ایران در دوچرخه سواری کوهستان است
فرانک پرتوآذر (Faranak Parto Azar) در شهر شیراز استان فارس به دنیا آمده است و یک خواهر دوقلو به نام روشنک دارد
سال ۱۳۸۸ وقتی که دوچرخه سواری را شروع کردم اطلاع نداشتم که مسابقاتی وجود دارد و کمابیش ورزشکاران خارجی این رشته را در تلویزیون دیده بودم ولی ذهنیت مسابقه نداشتم
دوست داشتم که دور دنیا را با دوچرخه بگردم تا اینکه شروع به تمرین کردیم و فقط سوار دوچرخه میشدم بدون اینکه بدانم که چطورمی توان از یک سری تکنیک ها استفاده کرد
یک روز از هئیت شهر من را در محل تمرینم دیدند و ازم برای شرکت در یک مسابقه دعوت کردند که من با یک دوچرخه خیلی خیلی سطح پایین در این نفر سوم شدم و توانستم توجه اعضای هئیت را به خودم جلب کنم
بعد از آن به هر مسابقه ای دعوت می شدم نتيجه های خوبی به دست می آوردم همين موفقيت ها باعث شد از طرف هيات دوچرخه سواری استان برای ادامه جدی اين راه تشويق شوم تا اينکه در فاصله زمانی مقطع ليسانس و ارشد متوجه شدم به اين رشته خيلی علاقه مندم و در من اهدافی شکل گرفت که برايم رسيدن به آنها در اولويت قرار گرفت
اينچنين شد که خيلی هدفمند دوچرخه سواری کوهستان را شروع کردم
من در ۲۱ سالگی وارد دوچرخه سواری شدم و از سال ۲۰۱۴ یعنی ۲۶ سالگی وارد دوچرخه سواری حرفه ای را شروع کردم سال ها قبل زمانی که قصد ورود به ورزش را داشتم، اکثر رشته های سالنی را تجربه کردم و به هر رشته ای که می رفتم به من می گفتند بدن تو فوق العاده آماده است و استعداد پیشرفت را داری اما مشکل تو تنبلی است
واقعیت این بود که هیچ کدام از آن رشته ها حس خوبی که منتظرش بودم را به من نمی داد، اشتراک همه این رشته ها هم این بود که پیشنهاد خانواده ام بودند اما در مورد دوچرخه سواری، این رشته ای بود که خانواده ام از روز اول با ورود من به آن مخالف بودند و همیشه از آن نهی می شدم
این مخالفت هم حاصل هراس از شرایط اجتماعی بود اما دوچرخه سواری حسی به من می داد که قابل مقایسه با سایر رشته ها نبود
در رشته های دیگر مشکل من تنبلی نبود بلکه بی انگیزه بودم و می خواستم به سمت رشته ای بروم که من را سر ذوق بیاورد
سال ۲۰۱۷ در ۲۹ سالگی در رقابت های قهرمانی آسیا در ماده رلی موفق به کسب مدال برنز شد و سال بعد در همین رقابت ها که در کشور فیلیپین برگزار میشد حضور پیدا کرد و توانست در بخش انفرادی مقام سوم را از آن خود کند
رکاب زن تیم ملی ایران سال های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ هم در مسابقات قهرمانی آسیا حضور پیدا کرد و به ترتیب در ماده های رلی و انفرادی دو مدال برنز را کسب کرد
فرانک پرتوآذر که یکی از شانس های کسب مدال طلا برای کاروان ایران در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا اندونزی بود بر اثر یک بدشانسی و اتفاقی عجیب در همان ابتدای راه زنجیر دوچرخه اش پاره شد و با وجود اینکه بعد از تعمیر دوچرخه خود با قدرت به مسابقه برگشت و با کامبکی باورنکردنی نزدیک بود حتی به مدال هم برسد، اما خرابی زنجیر دوچرخه اش وقت زیادی از وی گرفت و باعث شد او از کسب مدال در این رقابت ها بازماند
سال ۲۰۲۳ به عنوان نماینده ایران در بازی های آسیایی ۲۰۲۳ هانگژو چین شرکت کرد و توانست به مدال برنز این تورنمنت دست یابد وی با درخشش در این مسابقات، اولین مدال تاریخ دوچرخه سواری زنان ایران را در بازی های آسیایی تصاحب کرد
وی هم اکنون در رشته دوچرخه سواری کراس کانتری در آسیا رتبه نخست و در جهان رتبه ۸۷ را به خود اختصاص داده است
فرانک پرتوآذر با مدال های رنگارنگی که در تورنمنت های مختلف به دست آورده به عنوان پرافتخارترین بانوی دوچرخه سوار ایران محسوب می شود و تنها دوچرخه سوار زن ایرانی می باشد که در دو رقابت جهانی حضور داشته است
شاید هیچکس تصور نداشت که من این مدال را بگیرم، خیلی از تردیدها و صحبتها درباره من وجود داشت اما همین صحبت ها و تفکرات منفی به من انگیزه مضاعفی داد تا نشان بدهم قرار نیست اتفاق ۴ سال پیش همیشه تکرار شود، خوشحالم که با این مدال پاسخ همه تردیدها را دادم
برای رسیدن به مدال بازی های آسیایی هانگژو زحمت و تلاش کرده بودم، یکی از مهمترین اهداف زندگی ورزشی من کسب مدال بازی های آسیایی بود و برای رسیدن به آن زحمت فراوانی کشیدم
شاید برای بسیاری از ورزشکاران رنگ یک مدال خاص مهم باشد اما نتیجه ای که من را راضی می کند این است که زمانی که از خط پایان عبور کردم اطمینان داشته باشم که نمی توانستم از این بهتر باشم و بهتر رکاب بزنم، هرگز به کمترین ها راضی نمی شوم و این خصوصیت من است
به عنوان یک پیش آهنگ در دوچرخه سواری کوهستان زنان ایران، گاهی حس می کنم که همه فشارهایی که بر من وارد می شود ارزشش را دارد زیرا به نفرات بعدی کمک می کند که مشکلات کمتری داشته باشند
شاید نوعی سپر بلا برای دیگران باشم اما از خودم می پرسم که اگر من در برابر سختی ها نایستم و این مسیر را هموار نکنم چه کسی این کار را خواهد کرد؟
هرگز کاری انجام نمی دهم که پس از آن پشیمان شوم این زندگی من است و اجازه نمی دهم برخی به این دلیل که نمی خواهند یا برایشان مهم نیست، مانع از رسیدن من به هدف هایم شوند
هر کاری که برای کسب قهرمانی آسیا و سهمیه المپیک لازم باشد انجام می دهم چه کسی از من حمایت کند و چه حمایت نکند، هرگز دست از هدفم نخواهم کشید و ناملایمات نمی تواند من را شکست دهد
دوچرخه سواری یک رشته استقامتی است و در بخش بانوان در سطح جهانی، یک دوچرخه سوار بین ۳۰ تا ۳۵ سالگی در اوج قرار دارد و از این بابت می توانم امیدوارم باشم که چند سال دیگر در پیک آمادگی قرار داشته باشم
البته سن واقعاً برای من یک عدد است و اصلاً به آن توجهی ندارم، آن چه برای من مهم است هدفم است
سال ۲۰۱۹ از طرف انجمن ورزشکاران زن مسلمان در جهان در بین ۳۰ زن کاندیدای قدرتمندترین زنان جهان قرار گرفت
من ابتدا یک فرد غیرورزشی بودم و فقط شاید برای تفریح به سمت ورزش می رفتم و یک زمانی کار و هدف و زندگی من درس بود و ورزش باعث شد که کیفیت زندگی من بالاتر برود و این را به چشم خودم دیدم
من از دوچرخه سواری زندگی کردن را یاد گرفتم اینکه خیلی وقت ها وقتی با یک سری مشکلات مواجه می شوم دیدگاه من تسلیم شدن و نالیدن نیست و سعی می کنم که راه حل را پیدا بکنم و از آن اتفاق بد یک چیز خوب بسازم
برای دوچرخه سواری نیازی نیست که فرد مهارت های آنچنانی داشته باشد و فکر می کنم اولین چیز برای شروع دوچرخه سواری این است که از دوچرخه برای حمل و نقل استفاده کنیم که در خیلی از کشورهای مدرن از آن برای داشتن هوای پاک استفاده می کنند و می تواند به داشتن زندگی بهتر و شهر بهتر به ما کمک می کند
در مرحله بعدی دوچرخه یک وسیله تفریحی است و شما می توانید با خانواده از آن برای رفتن طبیعت استفاده کنید و خیلی از جاهای دیدنی کشور را ببینید
اگر پیشنهاد خوبی از باشگاه های خارجی داشته باشم قبول می کنم اما هدف من قرارداد بستن با یک باشگاه و فقط لژیونر شدن نیست، هدفم این است که بتوانم با حضور در یک تیم باشگاهی خوب در مسابقات بیشتری شرکت کنم تا نتیجه خیلی خوبی در بازی های آسیایی، سهمیه المپیک و مسابقات بین المللی بگیرم
قطعا هر پیشنهادی را قبول نمی کنم چون فقط حضور در یک تیم شخصیت ایده آلیست من را ارضا نمی کند
من همواره خودم را علاقه مند به همکاری و انجام کار تیمی با فدراسیون برای پیشرفت نشان داده ام اما به دلیل اینکه هیچ وقت متوقف نمی شوم، من را ورزشکاری سرکش می دانند
اطمینان دارم روزی می رسد که توجه به بخش کوهستان به اندازه توجه به بخش های دیگر رشته دوچرخه سواری باشد و به این موضوع بسیار خوش بین هستم
حتی شاید این خوش بینی من تاثیری در ورزش خودم نداشته باشد اما اطمینان دارم روزی می رسد که کوهستان هم به اندازه بخش های دیگر بهش توجه شود
