فضیلت سوره الرحمن برای بازماندگان اموات تا قلب

فضیلت سوره الرحمن چیست و خواص سوره الرحمن برای اموات و بازماندگان و بهبود بیماری قلب تا آسان شدن کارها را می خوانید

خواص و فضیلت سوره الرحمن

از سوره الرحمن به عنوان یکی از پر برکت ترین و پر فضیلت ترین سوره های مبارکه قرآن نام برده می شود تا جایی که امام کاظم (ع) به روایت از حضرت محمد فرمود؛ هر چیزی در جهان خلقت، عروسی دارد و عروس قرآن سوره الرحمن می باشد

امام صادق (ع) در مورد جایگاه سوره الرحمن فرمود: سوره الرحمن در شأن و منزلت اهل بیت نازل شده است و الرحمن اسم خداوند است

جایگاه کلمه الرحمن در قرآن

رحمان از نام های خداوند بزرگ و متعال است، این کلمه (۱۶۹) یکصد و شصت و نه بار در قرآن مجید تکرار شده است

اهل تفسیر اغلب این کلمه را عربی و مشتق از رحمت می دانند و آن را احسان کننده و نعمت دهنده معنی کرده اند

مفهوم سوره الرحمن

سوره الرحمن به فنایی همه موجودات مگر خداوند بزرگ اشاره دارد، این سوره یادآور روز رستاخیز و نعمت های بهشتی و عذاب های دوزخ است

همچنین این سوره به نعمت های بزرگی همچون علم اشاره دارد

سوره الرحمن حس شکرگزاری و سپاس از خداوند متعال را در انسانها به بهترین صورت برمی‌انگیزد، در این سوره با بیان نعمت های مادی و معنوی دنیا و آخرت همواره شوق طاعت و بندگی در انسان افزایش پیدا می کند

اهداف سوره الرحمن

اساسی ترین اهداف سوره الرحمن یادآوری توحید و مبدأ هستی و همچنین یادآوری رستاخیز و نعمت های بهشت و عذاب های جهنم است

سوره الرحمن تنها سوره ای است که بعد از بسم الله الرحمن الرحیم با نامی از اسماء خداوند متعال آغاز شده است

سوره الرحمن (عروس قرآن)

نام دیگر سوره الرحمان «آلاء» است . علت نامگذاری این سوره و دادن لقب عروس قرآن به آن به خاطر وجود ویژگی های خاص و منحصر به فردی است که این سوره با خود به همراه دارد به این صورت که این سوره نه فقط بخاطر زیبایی در ظاهر بلکه به خاطر زیبایی مفاهیم آن به عروس قرآن شهرت پیدا کرده است

تعداد حروف و کلمات سوره الرحمن

این سوره دارای ۷۸ آیه است و در سوره الرحمن ۳۵۰ کلمه دارد و دارای ۱۶۳۶ حرف است (البته در مورد تعداد حروف و کلمات این سوره اقوال مختلف وجود دارد)

محل نزول و ترتیب نزول سوره الرحمن

این سوره در مکه نازل شده است و به همین خاطر جزو سوره های مکی محسوب می شود

در مورد مکی بودن این سوره اقوال مختلف وجود دارد چون برخی معتقدند که یکی از آیه های این سوره در مدینه بر پیامبر (ص) نازل شده است

زمان نزول این سوره را مابین صلح حدیبیه و جنگ تبوک عنوان نموده اند و سوره الرحمن بعد از سوره رعد نازل شده است

این سوره پنجاه و پنجمین سوره در چینش قرآن محسوب میشود اما بر اساس ترتیب نزول، سوره الرحمن نود و هفتمین سوره قرآن می باشد

فضیلت ها و برکات شگفت انگیز سوره الرحمن

آسان شدن کارها

از جمله برکات خواندن سوره الرحمن می توان به آسان شدن امور اشاره کرد

از رسول خدا (ص) نقل شده است که: هر کس این سوره را بنویسد و با خود به همراه داشته باشد خداوند هر کار سخت و دشواری را برای او آسان می کند

بهبود بیماری قلب، طحال و …

مرحوم کفعمی درکتاب المصباح چنین آورده است: اگر سوره الرحمن را بنویسید و سپس آن را با آب بشویید و از آن آب بیاشامید، برای بیماری های طحال و بیماری های قلب مفید است، همچنین می توانید از این نوشته برای درد چشم نیز استفاده کنید، انشالله که بهبود پیدا خواهید کرد

آسان شدن زایمان

برای اینکه زن باردار بتواند یک زایمان راحت داشته باشد بهتر است که آیه “سنفرغ لکم ایها الثقلان فبای الاء ربکما تکذبان” را بر روی یک کاغذ نوشته و سپس کاغذ را بر پشت زن باردار ببندید تا زمانی که فارغ می شود و بعد از آن که فارغ شد نوشته را از پشت وی باز کنید

ساکن فردوس

از حضرت زهرا سلام الله علیها نقل شده است: فردی که سوره الرحمن را همواره قرائت نماید در آسمان ها و زمین، وی به عنوان ساکن بهشت فردوس خوانده می شود

پیامبر (ص) فرمود: در دنیای بعد از مرگ به قرائت کنندگان سوره الرحمن، سوره واقعه و حدید گفته می شود که در بهشت فردوس ساکن شوید

مصون از بلاها

امام صادق علیه السلام فرمودند:کسی که سوره الرحمن را قرائت کند خداوند دو فرشته را مامور می کند که او را از بلایای مختلف حفظ نمایند

غلبه بر ناتوانی و ضعف

یکی از برکات خواندن سوره الرحمن این است که خداوند بر ضعف و ناتوانی فرد رحم می کند به این صورت که فرد را در مسیر شکرگزاری و سپاس از خداوند توانمند می سازد

رفع اختلافات زن و شوهر

زنی که با شوهر خود اختلاف دارد اگر به طور مداوم سوره الرحمن را بخواند باعث علاقه شدید همسر نسبت به او می گردد

چهره سفید و درخشان

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که از خواندن سوره الرحمن و عمل به آن غافل نباشید. این سوره در دل افراد منافق استقرار پیدا نمی کند

خداوند در روز قیامت سوره الرحمن را به شکل انسانی در بهترین شکل و خوشبوترین عطر و بو وارد می کند تا اینکه در جایگاهی که نزدیک تر از آن وجود ندارد، نزد خداوند ایستاده و آنگاه خداوند از او می‌پرسد: چه کسی در دنیا همواره تو را قرائت کرده است؟ سوره الرحمن در جواب می‌گوید:

ای پروردگار، این افراد من را قرائت نمودند (اسامی افراد را می گوید) پس از این گفته، چهره افراد سفید و نورانی می‌شود و سپس خداوند به افراد می فرماید:

هر کس را که دوست دارید شفاعت کنید، سپس خداوند دستور می دهد که آنها وارد بهشت شوند و هر جایی که دوست دارند سکونت گزینند

محافظت از منزل و شخص

افرادی که در فاصله بین ظهر و شب یعنی در زمان عصر، اقدام به خواندن سوره الرحمن و حشر نمایند، خداوند فرشته ای را مامور می نماید تا صبح از وی و خانه اش محافظت کند

همچنین در رابطه با این موضوع امام صادق علیه السلام می فرماید: هرکس در شب جمعه سوره الرحمن را قرائت کند خداوند دو فرشته را مامور محافظت از وی می نماید

شفای درد چشم

پیامبر اسلام (ص) فرمودند: هر کس دچار درد در ناحیه چشم می باشد بهتر است که سوره الرحمن را بنویسد و همراه خود داشته باشد با توکل به خدا دردش کاهش پیدا می کند

دور کردن حشرات

در روایتی دیگر از پیامبر اسلام آمده است: اگر تمام سوره الرحمن بر دیوار نوشته شود حشرات از آن دیوار دور می شوند و جنبنده ای آزارد هنده وارد خانه نخواهد شد

شهید از دنیا رفتن

امام صادق علیه السلام فرمودند: از قرائت و خواندن پیوسته و مدام سوره الرحمن غافل نباشید زیرا این سوره قلب منافقان را روشن نمی کند

همچنین ایشان در مورد برکات سوره الرحمن میفرمایند هرکس بعد از خواندن سوره الرحمن فوت کند، اجر شهید دارد

در روایتی دیگر از امام صادق علیه السلام آمده است که هر شخصی سوره الرحمن را قرائت کند و پس از آیه “فبای الاء ربکما تکذبان” بگوید: “لا بشیء من الائک رب اکذب” اگر در همان روز یا شب فوت کند و از دنیا برود، شهید محسوب می شود

شکر نعمت به جا آوردن

پیامبر: هرکس با نیت خالص و با ایمانی کامل به خدا، سوره مبارکه الرحمن را قرائت نماید، شکر نعمت هایی که خداوند بزرگوار به وی عطا کرده است را به جا آورده است

قوی نمودن بینایی

پیامبر(ص) فرمودند: کسی که بینایی وی ضعف و ناتوان است در اول ماه چون هلال ماه را ببیند دست خود را بر روی چشم بگذارد و سوره فاتحه را ۱۰ بار با نیت و با توجه به معنی آن بخواند و سپس سوره مبارکه توحید را سه بار بخواند و در ادامه نیز سوره الرحمن را قرائت نماید، انشاالله که بینایی وی قوی می گردد

برای شادی روح اموات و بازماندگان

برای طلب رحمت و شادی روح اموات خواندن سوره الرحمن بسیار توصیه شده است، البته بهتر است بگوییم این سوره بیشتر برای بازماندگان است چراکه بازماندگان هم روزی از این دنیا خواهند رفت، پس چه بهتر که تا فرصت هست، انسان‌ ها نعمت‌ های خدا را بشناسند و به خداوند روی آورند

متن و ترجمه سوره القدر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

الرَّحْمَٰنُ﴿١﴾

[خدای] رحمان (۱)

عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾

قرآن را تعلیم داد. (۲)

خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿٣﴾

انسان را آفرید؛ (۳)

عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿٤﴾

به او بیان آموخت؛ (۴)

الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿٥﴾

خورشید و ماه با حسابی [منظم و دقیق] روانند؛ (۵)

وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿٦﴾

و گیاه و درخت همواره [برای او] سجده می کنند؛ (۶)

وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ﴿٧﴾

و آسمان را برافراشت و [برای سنجش هر امر معنوی و مادی] ترازو نهاد؛ (۷)

أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ﴿٨﴾

تا در [سنجیدن با] ترازو طغیان روا مدارید [و از مرز عدالت و انصاف مگذرید.] (۸)

وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ﴿٩﴾

و ترازو را به عدالت برپا دارید و از ترازو مکاهید؛ (۹)

وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿١٠﴾

و زمین را برای [زندگی] مردم نهاد؛ (۱۰)

فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿١١﴾

در آن میوه ها و نخل ها با خوشه های غلاف دار است؛ (۱۱)

وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ﴿١٢﴾

و دانه های با سبوس و کاه و گیاهان خوشبوست، (۱۲)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿١٣﴾

پس [ای انس و جن!] کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۱۳)

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿١٤﴾

انسان را از گلی خشکیده مانند سفال آفرید. (۱۴)

وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿١٥﴾

و جن را از آمیزه ای [از شعله های مختلف] آتش به وجود آورد. (۱۵)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿١٦﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۱۶)

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿١٧﴾

پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. (۱۷)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿١٨﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۱۸)

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿١٩﴾

دو دریای [شیرین و شور] را روان ساخت در حالی که همواره باهم تلاقی و برخورد دارند؛ (۱۹)

بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ ﴿٢٠﴾

[ولی] میان آن دو حایلی است که به هم تجاوز نمی کنند [درنتیجه باهم مخلوط نمی شوند!] (۲۰)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢١﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۲۱)

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾

از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان بیرون می آید. (۲۲)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢٣﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۲۳)

وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿٢٤﴾

و او را در دریا کشتی های بادبان برافراشته چون کوه هاست. (۲۴)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢٥﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۲۵)

كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿٢٦﴾

همه آنان که روی این زمین هستند، فانی می شوند. (۲۶)

وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿٢٧﴾

و تنها ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی می ماند. (۲۷)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۲۸)

يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ﴿٢٩﴾

هر که در آسمان ها و زمین است از او درخواست [حاجت] می کند، او هر روز در کاری است. (۲۹)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٠﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۳۰)

سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿٣١﴾

ای انس و جن! به زودی به [حساب] شما می پردازیم. (۳۱)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٢﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۳۲)

يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿٣٣﴾

ای گروه جن و انس! اگر می توانید از کرانه ها و نواحی آسمان ها و زمین بیرون روید، پس بیرون روید؛ نمی توانید بیرون روید مگر با نوعی توانایی و قدرت. (۳۳)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٤﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۳۴)

يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿٣٥﴾

بر شما شعله هایی از آتش بی دود و دود آتش آلود فرستاده خواهد شد، در نتیجه نمی توانید یکدیگر را [برای دفع عذاب] یاری دهید! (۳۵)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٦﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۳۶)

فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ﴿٣٧﴾

و ناگهان آسمان بشکافد و چون چرمی سرخ رنگ و گلگون شود. (۳۷)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٨﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۳۸)

فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿٣٩﴾

پس در آن روز [به علت سرعت فوق العاده حسابرسی و روشن بودن همه امور] هیچ انس و جنّی را از گناهش نپرسند. (۳۹)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٤٠﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۴۰)

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ﴿٤١﴾

گناهکاران به نشانه هایشان شناخته می شوند، پس آنان را به موهای پیش سرو به پاهایشان می گیرند [و به آتش می اندازند.] (۴۱)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٤٢﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۴۲)

هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٤٣﴾

این همان دوزخی است که گنهکاران آن را دروغ می پنداشتند. (۴۳)

يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ﴿٤٤﴾

آنان در میان آتش و آب جوشان رفت و آمد می کنند (۴۴)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٤٥﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۴۵)

وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿٤٦﴾

و برای کسی که از مقام پروردگارش [که احاطه و تسلّط او بر ظاهر و باطن هستی است] بترسد دو بهشت است. (۴۶)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٤٧﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۴۷)

ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿٤٨﴾

[دو بهشتی که] دارای درختان و شاخسارهای باطراوت و انبوه است. (۴۸)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٤٩﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۴۹)

فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ﴿٥٠﴾

در آن دو بهشت دو چشمه ای است که همواره جاری است. (۵۰)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٥١﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۵۱)

فِيهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿٥٢﴾

در آن دو بهشت از هر میوه ای دو نوع فراهم است. (۵۲)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٥٣﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۵۳)

مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ﴿٥٤﴾

[بهشتیان] بر بسترهایی که آستر آنها از حریر درشت بافت است، تکیه می زنند، و میوه های رسیده آن دو بهشت [به آسانی] در دسترس است. (۵۴)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٥٥﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۵۵)

فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿٥٦﴾

در آن بهشت ها زنانی هستند که فقط به همسرانشان عشق می ورزند، و پیش از آنان دست هیچ انس و جنی به آنان نرسیده است. (۵۶)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٥٧﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۵۷)

كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٥٨﴾

گویی آن زنان بهشتی یاقوت و مرجان اند. (۵۸)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٥٩﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۵۹)

هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿٦٠﴾

آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟ (۶۰)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٦١﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۶۱)

وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿٦٢﴾

و جز آن دو بهشت، دو بهشت دیگر [هم] هست. (۶۲)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٦٣﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۶۳)

مُدْهَامَّتَانِ ﴿٦٤﴾

آن [دو بهشت دیگر] در نهایت سرسبزی اند. (۶۴)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٦٥﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۶۵)

فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿٦٦﴾

در آن دو بهشت دو چشمه همواره جوشان و در حال فوران است. (۶۶)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٦٧﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۶۷)

فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿٦٨﴾

در آنها میوه های فراوان و درخت خرما و انار است. (۶۸)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٦٩﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۶۹)

فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿٧٠﴾

در آنها زنانی نیکو سیرت و زیبا صورت اند. (۷۰)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٧١﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۷۱)

حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ﴿٧٢﴾

حوریانی که در سراپرده ها مستورند. (۷۲)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٧٣﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۷۳)

لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿٧٤﴾

پیش از همسران بهشتی شان دست هیچ انس و جنّی به آنان نرسیده است. (۷۴)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٧٥﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۷۵)

مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ﴿٧٦﴾

بر بالش های سبز و فرش های زیبا تکیه می زنند. (۷۶)

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٧٧﴾

پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (۷۷)

تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿٧٨﴾

همیشه سودمند و با برکت است نام پروردگار با شکوه و ارجمندت. (۷۸)

مطلب مفید بود ؟ ۱۹ ۰