بیماری های اگزما و گال، دارای علائم و نشانه های مشابهی همچون خارش شدید، نواحی پوسته پوسته، خشکی و لکه دار شدن پوست هستند با این حال، این دو بیماری با داشتن ظاهر مشابه دارای عوامل و درمان های متفاوت هستند. گال به آسانی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود، در حالی که اگزما واگیر دار نیست
گال با مصرف داروی مناسب درمان شده اما تاکنون درمانی برای اگزما شناخته نشده و تنها می توان آن را کنترل کرد. به گفته موسسه ملی اگزما در آمریکا، بیش از ۳۱ میلیون فرد آمریکایی (تقریبا ۱۰ درصد کل جامعه) به اگزما مبتلا هستند
سازمان بهداشت جهانی گزارش می دهد که گال در هر زمان، بیش از ۲۰۰ میلیون نفر (حدود ۳ درصد) در سراسر جهان را مبتلا می کند
به دلیل انتشار بسیار آسان گال، پزشک از اعضای خانواده یا افراد نزدیک به بیمار، درخواست می کند که از نظر ابتلا به گال آزمایش داده و در صورت نیاز درمان را شروع کنند. این رویکرد به دلیل جلوگیری از هجوم دوباره انگل به پوست بیمار و افراد نزدیک بسیار ارزشمند است
گال یک بیماری پوستی بسیار واگیر دار است که در اثر انگلی به نام هیره به وجود می آید. گال سبب بروز لکه های پوستی شدید و خارش دار می شود و فرد مبتلا، مسیر هایی نازک، غیر طبیعی و جوش مانند از راش های پوستی را بر بدن خود مشاهده خواهد کرد. راش های یاد شده همچنین می توانند شامل برآمدگی ها یا تاول های کوچک نیز باشند.
نشانه های خوب شدن گال زمانی خود را نشان می دهند که در حال درمان هستید، می توانید انتظار داشته باشید که خارش و سوزش ناشی از بثورات تا چند هفته پس از شروع درمان ادامه یابد. این به این دلیل است که تخم‌ها و ضایعات کنه‌ها هنوز در پوست شما هستند. حتی اگر کنه ها مرده باشند، تا زمانی که پوست شما لایه های جدیدی ایجاد کند، ممکن است بثورات و سوزش ادامه داشته باشند.
اگزما یا درماتیت آتوپیک، یک بیماری التهابی پوست است که با نواحی بسیار پر خارش، خشک و لکه دار پوست شناخته می شود.
اگزما واگیر دار نبوده اما تاکنون درمانی برای آن شناخته نشده است. از آن جایی که اگزما یک بیماری مزمن است، افراد مبتلا به صورت دوره ای بروز یا تشدید علائم آن را تجربه می کنند. در برخی افراد، حساسیت های فصلی یا آسم نیز با علائم یاد شده همراه می شوند.
هر چند که این دو بیماری عوامل زمینه ای متفاوتی دارند، اما علائم و نشانه های مشابه در آن ها بسیار است. یکی از نزدیک ترین شباهت ها این است که هر دوی این بیماری ها سبب خارش شدید در مبتلایان می شوند. خارش به حدی شدید است که سبب ناراحتی فزاینده فرد مخصوصا در هنگام شب شده، و گاهی امکان خوابیدن را از او سلب می کند.
اگزما و گال می توانند به پوسته ریزی در برخی نواحی پوست منجر شوند. هنگامی که فرد دیگر توان مقاومت نداشته و شروع به خارش نواحی مبتلا می کند، محتویات برآمدگی ها و جوش ها به بیرون راه می یابند.
این محتویات سبب دلمه شدن پوست و ورود عفونت به آن می شوند. عدم درمان عفونت های یاد شده مخصوصا در هنگام ورود باکتری به جریان خون، می تواند شرایطی خطرناک و جدی را رقم بزند. صرف نظر از شباهت ها، این دو بیماری برخی علائم و تظاهرات متفاوت نیز دارند.
فرایند های تشخیصی در اگزما و گال ممکن است اندکی متفاوت باشد. در هر دوی این موارد، پزشک متخصص پوست، درباره علائم فرد از او سوال پرسیده و سپس با هدف بررسی علائم دیگر بیماری های پوستی بیمار را معاینه می کند.
جهت تشخیص اگزما، پزشک تنها به معاینه پوست نیاز دارد همچنین، پزشک اغلب قبل از اعلام تشخیص اگزما، از عدم وجود بیماری های پوستی مشابه اطمینان می یابد
دیگر بیماری های شبیه به اگزما شامل پسوریازیس، حساسیت های غذایی و عفونت های باکتریایی، قارچی و ویروسی می شوند.
تشخیص عدم وجود بیماری های مشابه، ممکن است نیازمند انجام نمونه برداری پوستی، آزمایش خون، آزمایش حساسیت و تست برچسبی باشند.
ابتلا به گال هنگامی تشخیص داده می شود که پزشک با خراش دادن مقداری از نواحی مبتلا مواردی همچون انگل، تخم انگل یا مواد دفعی آن ها را یافت کند.
پزشک تکه های پوستی جدا شده را با هدف شناسایی ابتلا به انگل و تشخیص بیماری در زیر میکروسکوپ بررسی می کند.
با توجه به این که گال در تماس های نزدیک به آسانی انتقال می یابد، پزشک درباره بروز نواحی پوستی خارش دار در دیگر اعضای خانواده، از بیمار سوال می پرسد.
از آن جایی که اگزما یک بیماری خود ایمنی بوده و گال در اثر ابتلا به نوعی انگل به وجود می آید، رویکرد های درمانی در این دو متفاوت هستند.
روش های مداوای بسیاری برای مدیریت علائم اگزما وجود دارند. گاهی تنها مرطوب سازی متداول پوست برای رفع علائم کافی است.
اگزما اغلب با دارو های موضعی همچون کورتیکوستروئید ها و آنتی بیوتیک ها مدیریت می شود. در مواردی که علائم اگزما شدید یا گسترده باشند، پزشک دارو های سیستمی همچون کورتیکوستروئید های خوراکی، سرکوب کننده های سیستم ایمنی یا دارو های زیستی را تجویز می کند.
علاوه بر این، توصیه می شود که افراد از محرک هایی همچون برخی صابون ها و لوسیون های حاوی رنگ و رایحه اجتناب کنند.
حمام های کوتاه با آب ولرم به جای حمام طولانی با آب داغ، می توانند برای رهایش علائم مفید باشند. لایه برداری پوست برای این افراد توصیه نشده و باید از شوینده هایی با قدرت ملایم استفاده شود. پس از حمام، پوست را باید به صورت ضربه ای خشک، و از مرطوب کننده های پر چرب جهت به دام انداختن رطوبت در پوست استفاده کرد.
درمان گال معمولا با دارو های ضد انگل شروع می شود. همچنین، افرادی که در تماس نزدیک با فرد مبتلا بوده اند نیز، باید جهت پیشگیری از ابتلای مجدد، درمان تجویز شده را دریافت کنند. پزشکان به دلیل انتقال آسان بیماری از طریق تماس پوستی، درمان کل خانواده یا افراد نزدیک را تجویز می کنند.
محصولات ضد گال توسط پزشک عمومی یا متخصص پوست تجویز شده و برخی از آن ها باید چندین ساعت بر روی پوست باقی مانده یا چندین بار اعمال شوند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها بیان می دارد که تنها دارو های محدودی از جمله پماد گوگرد یا پرمترین، جهت درمان گال در شیرخواران توصیه می شود. دیگر دارو های درمان گال شامل آیورمکتین خوراکی یا لوسیون موضعی کروتامین می شوند.
پزشک متخص پوست، موارد زیر را با هدف تسکین خارش بیمار پیشنهاد می دهد:
● حمام با بلغور جوی دو سر
● حمام با آب سرد
● اعمال یک پارچه خنک و مرطوب بر نواحی مبتلا
● اعمال لوسیون کالامین یا استروئید های موضعی بدون نسخه
● مصرف دارو های آنتی هیستامین
دکتر تاجمیر ریاحی متخصص پوست و مو در تهران هستند که با روش های علمی و جدید اقدام به درمان اصولی بیماران می کنند. در صورتی که با مشکلات پوستی و یا آلوپسی دست و پنجه نرم می کنید، میتوانید به وب سایت دکتر ریاحی مراجعه کنید.
۲ 
۰ 
