دعای توبه و بازگشت، نغمه ای از عمق وجود انسان است که در آن، پشیمانی از گناه و التماس بخشش از خداوند متعال با نوای امید به رحمت و مغفرت الهی در هم می آمیزد
این دعا، دریچه ای به سوی رستگاری و بازگشت به فطرت پاک انسانی را می گشاید و فرصتی دوباره برای بنده ی خاطی فراهم می کند تا از تاریکی گناه به روشنایی ایمان و تقوا رهسپار شود
در این دعا، بنده با اذعان به ناتوانی و حقارت خود در برابر عظمت خداوند، از اعماق وجود خویش طلب بخشش و آمرزش می کند و خواهان آن است که خداوند مهربان، گناهان او را مورد عفو و رحمت خویش قرار دهد
توبه و بازگشت، تنها راه رهایی از قید و بند گناه و یافتن آرامش واقعی در زندگی است
با توسل به این دعا و ابراز پشیمانی صمیمانه، می توان امیدوار به بخشش الهی و بازگشت به مسیر سعادت و رستگاری بود
در آموزه های دینی، نیت و خواست قلبی نقشی اساسی در پذیرش توبه ایفا می کند
توبه واقعی، توبه ای است که از اعماق وجود انسان سرچشمه گرفته و با پشیمانی و شرمساری از گناه همراه باشد.
در کتاب «بلد الاَمین» از حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) روایت کرده: هرکه هر روز «ده بار» این دعا را بخواند حق تعالی چهار هزار گناه کبیره او را بیامرزد و وی را از سکرات مرگ و فشار قبر و صدهزار هراس قیامت نجات دهد و از شرّ شیطان و سپاهیان او محفوظ گردد و قرضش ادا شود و اندوه و غمش برطرف گردد، دعا این است:
أَعْدَدْتُ لِکُلِّ هَوْلٍ لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ، وَ لِکُلِّ هَمٍّ وَغَمٍّ مَا شاءَ اللّٰهُ، وَ لِکُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ لِلّٰهِ، وَ لِکُلِّ رَخاءٍ الشُّکْرُ لِلّٰهِ، وَ لِکُلِّ أُعْجُوبَةٍ سُبْحانَ اللّٰه، وَ لِکُلِّ ذَنْبٍ أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ، وَ لِکُلِّ مُصِیبَةٍ إِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ، وَ لِکُلِّ ضِیقٍ حَسْبِیَ اللّٰهُ، وَ لِکُلِّ قَضاءٍ وَ قَدَرٍ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللّٰه، وَ لِکُلِّ عَدُوٍّ اعْتَصَمْتُ بِاللّٰهِ، وَ لِکُلِّ طاعَةٍ وَمَعْصِیَةٍ لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ
مهیا کردم برای هر هراسی «لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰه» را و برای هر اندوه و غمی «مَا شاءَ اللّٰهُ» را و برای هر نعمتی «الْحَمْدُ لِلّٰهِ» را و برای هر راحتی «الشُّکْرُ لِلّٰهِ» را و برای هر شگفتی «سُبْحانَ اللّٰه» را و برای هر گناهی «أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ» را و برای هر مصیبت «إِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» را و برای هر تنگی «حَسْبِیَ اللّٰهُ» را و برای هر قضا و قدر «تَوَکَّلْتُ عَلَى اللّٰه» را و برای هر دشمن «اعْتَصَمْتُ بِاللّٰهِ» را و برای هر طاعت و معصیت «لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» را
دعای ۳۱ صحیفه سجادیه، موسوم به دعای “مناجات التائبین”از گنجینه های ارزشمند صحیفه سجادیه و مناجات های عارفانه امام سجاد (ع) است
در این دعا حضرت با لحنی سوزناک و عاشقانه از خداوند متعال طلب توبه و بازگشت از گناهان را می نماید
این دعا، سرشار از مضامین عمیق عرفانی و آموزه های ناب اخلاقی است که به زیبایی، مراحل و شرایط توبه واقعی را به تصویر می کشد که در ادامه می خوانید
صوت دعای توبه و استغفار [دانلود]
وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی ذِکْرِ التَّوْبَةِ وَ طَلَبِهَا
درخواست توفیق توبه
﴿۱﴾ اللَّهُمَّ یَا مَنْ لَا یَصِفُهُ نَعْتُ الْوَاصِفِینَ
خدایا، اى کسى که توصیف کنندگانت قادر به وصفت نیستند
﴿۲﴾ وَ یَا مَنْ لَا یُجَاوِزُهُ رَجَاءُ الرَّاجِینَ
و اى آنکه امید امیدواران از او تجاوز نمى کند
﴿۳﴾ وَ یَا مَنْ لَا یَضِیعُ لَدَیْهِ أَجْرُ الُْمحْسِنِینَ
و اى کسى که در محضرش اجر نیکوکاران ضایع نمى گردد
﴿۴﴾ وَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى خَوْفِ الْعَابِدِینَ
و اى آنکه اهل عبادت از او بیم دارند
﴿۵﴾ وَ یَا مَنْ هُوَ غَایَةُ خَشْیَةِ الْمُتَّقِینَ
و اهل تقوى از او در خوف و خشیت مى باشند
﴿۶﴾ هَذَا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَیْدِی الذُّنُوبِ ، وَ قَادَتْهُ أَزِمَّةُ الْخَطَایَا ، وَ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِ الشَّیْطَانُ ، فَقَصَّرَ عَمَّا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِیطاً ، وَ تَعَاطَى مَا نَهَیْتَ عَنْهُ تَغْرِیراً
بار الها در درگاهت کسى ایستاده که دستهاى گنهکارش را به سویت باز نموده و خطاها وى را بدینجا کشانده اند و شیطان بر او غلبه نموده و نسبت به آنچه فرمان داده اى سهل انگارى کرده و آنچه نهى کرده اى از روى غرور انجام داده
﴿۷﴾ کَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِکَ عَلَیْهِ ، أَوْ کَالْمُنْکِرِ فَضْلَ إِحْسَانِکَ إِلَیْهِ حَتَّى إِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَى ، وَ تَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمَى ، أَحْصَى مَا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ ، وَ فَکَّرَ فِیما خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ ، فَرَأَى کَبِیرَ عِصْیَانِهِ کَبِیراً وَ جَلِیلَ مُخَالَفَتِهِ جَلِیلًا
همانند کسى که به توانایى ات نادان بوده و یا مثل کسى که منکر فضل و احسانت به او بوده تا آنجا که دیده ى هدایت برایش گشوده شده و ابرهاى کوردلى از مقابلش کنار رفته و به شمارش ظلم بر نفس خویش اقدام نموده و به آنچه با خداى خویش مخالفت کرده به فکر فرو رفته و گناه بزرگش را بزرگ و مخالفت عظیمش را عظیم دیده است
﴿۸﴾ فَأَقْبَلَ نَحْوَکَ مُؤَمِّلًا لَکَ مُسْتَحْیِیاً مِنْکَ ، وَ وَجَّهَ رَغْبَتَهُ إِلَیْکَ ثِقَةً بِکَ ، فَأَمَّکَ بِطَمَعِهِ یَقِیناً ، وَ قَصَدَکَ بِخَوْفِهِ إِخْلَاصاً ، قَدْ خَلَا طَمَعُهُ مِنْ کُلِّ مَطْمُوعٍ فِیهِ غَیْرِکَ ، وَ أَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ کُلِّ مَحْذُورٍ مِنْهُ سِوَاکَ
به امیدى به تو روى آورده در حالى که از رویت شرمنده است و به خاطر اطمینان به تو به سویت متمایل گشته و با باورى محکم طمع به تو نموده و از روى اخلاص با ترسش قصد تو کرده در حالى که دل او از هر طمعى نسبت به غیر تو خالى است و از هر چه ترس آور است جز ترس از تو ندارد
﴿۹﴾ فَمَثَلَ بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَضَرِّعاً ، وَ غَمَّضَ بَصَرَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُتَخَشِّعاً ، وَ طَأْطَأَ رَأْسَهُ لِعِزَّتِکَ مُتَذَلِّلا ، وَ أَبَثَّکَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً ، وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً ، وَ اسْتَغَاثَ بِکَ مِنْ عَظِیمِ مَا وَقَعَ بِهِ فِی عِلْمِکَ وَ قَبِیحِ مَا فَضَحَهُ فِی حُکْمِکَ مِنْ ذُنُوبٍ أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فََذَهَبَتْ ، وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ
الها این بندگان گنهکار در حال گریه و زارى به درگاهت ایستاده و از روى خشوع چشم به زمین دوخته و ذلیلانه سر به زیر افکنده و با خضوع راز دلش را که بدان آگاه ترى آشکار نموده و با خشوع تعداد گناهانش که تعدادش نزدت بهتر روشن است شمرده و نسبت به گناهان بزرگى که مرتکب شده به درگاهت استغانه نموده، همان گناهانى که در علم تو او را تباه ساخته و در فرمان تو او را رسوا ساخته و همان گناهانى که لذاتش گذشته و تبعات و گرفتاریهایش باقى مانده
﴿۱۰﴾ لَا یُنْکِرُ یَا إِلَهِی عَدْلَکَ إِنْ عَاقَبْتَهُ ، وَ لَا یَسْتَعْظِمُ عَفْوَکَ إِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ ، لِأَنَّکَ الرَّبُّ الْکَرِیمُ الَّذِی لَا یَتَعَاظَمُهُ غُفْرَانُ الذَّنْبِ الْعَظِیمِ
اى خداى من اگر این بنده ى گنهکارت را کیفر دهى عدلت را انکار نمى کند و اگر از وى درگذرى و به او رحمت فرستى عفو تو را به خاطر رحمت واسعه ات بزرگ نمى شمارد چه آنکه تو آن پروردگار کریمى که آمرزش گناه بزرگ در نظرت بزرگ جلوه نمى کند
﴿۱۱﴾ اللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُکَ مُطِیعاً لِأَمْرِکَ فِیما أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ ، مُتَنَجِّزاً وَعْدَکَ فِیما وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْإِجَابَةِ ، إِذْ تَقُولُ ﴿ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ﴾
خدایا اینک این منم که به قصد اطاعت فرمانت در خصوص دعا که بدان امر فرموده اى به حضورت آمده ام در حالى که قاطعانه مى خواهم به وعده ات در مساله استجابت دعا وفا کنى آنجا که مى فرمایى «مرا بخوانید تا اجابت کنم شما را»
﴿۱۲﴾ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ الْقَنِی بِمَغْفِرَتِکَ کَمَا لَقِیتُکَ بِإِقْرَارِی ، وَ ارْفَعْنِی عَنْ مَصَارِعِ الذُّنُوبِ کَمَا وَضَعْتُ لَکَ نَفْسِی ، وَ اسْتُرْنِی بِسِتْرِکَ کَمَا تَأَنَّیْتَنِی عَنِ الِانْتِقَامِ مِنِّی
بار الها بر محمد و آل او درود فرست و مرا مشمول رحمتت گردان همانطور که من با اعتراف به گناه خود روى به تو آورده ام و مرا از ذلت گناهان بالا بر همانگونه که خود را ذلیل تو کرده ام و مرا در پرده ى رحمتت بپوشان همانطور که در انتقام گرفتن از من درنگ نمودى
﴿۱۳﴾ اللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فِی طَاعَتِکَ نِیَّتِی ، وَ أَحْکِمْ فِی عِبَادَتِکَ بَصِیرَتِی ، وَ وَفِّقْنِی مِنَ الْأَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطَایَا عَنِّی ، وَ تَوَفَّنِی عَلَى مِلَّتِکَ وَ مِلَّةِ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا تَوَفَّیْتَنِی
خدایا نیتم را در فرمانبرى ات ثابت بدار و بصیرت و آگاهى ام را در بندگى ات استوار گردان و مرا به کارهایى توفیق ده که به وسیله آنها از چرک گناهان پاکیزه ام گردانى و در هنگام مرگ به دین خودت و آئین حضرت محمد صلى الله علیه و آله و سلم جانم را بگیرى
﴿۱۴﴾ اللَّهُمَّ إِنِّی أَتُوبُ إِلَیْکَ فِی مَقَامِی هَذَا مِنْ کَبَائِرِ ذُنُوبِی وَ صَغَائِرِهَا ، وَ بَوَاطِنِ سَیِّئَاتِی وَ ظَوَاهِرِهَا ، وَ سَوَالِفِ زَلَّاتِی وَ حَوَادِثِهَا ، تَوْبَةَ مَنْ لَا یُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِیَةٍ ، وَ لَا یُضْمِرُ أَنْ یَعُودَ فِی خَطِیئَةٍ
بار پروردگارا در این حالى که هستم به سویت توبه مى نمایم، توبه از گناهان بزرگ و گناهان کوچکم و از لغزشهاى پنهانى و آشکارم و زشتکاریهاى گذشته و حالم مانند توبه کارى که خاطره هیچ معصیتى را از فکر و ذهنش و از صفحه دلش نمى گذراند و لحظه اى نمى اندیشد که دوباره به خطایش برگردد
﴿۱۵﴾ وَ قَدْ قُلْتَ یَا إِلَهِی فِی مُحْکَمِ کِتَابِکَ إِنَّکَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِکَ ، وَ تَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوَّابِینَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتِی کَمَا وَعَدْتَ ، وَ اعْفُ عَنْ سَیِّئَاتِی کَمَا ضَمِنْتَ ، وَ أَوْجِبْ لِی مَحَبَّتَکَ کَمَا شَرَطْتَ
و تو اى خداى من در کتاب محکم و استوار خود فرموده اى که توبه را از بندگانت مى پذیرى و از گناهانشان مى گذرى و توبه کاران مداوم را دوست مى دارى پس توبه ام را بپذیر همان طور که وعده داده اى و مرا عفو کن همانگونه که ضمانت کرده اى و همانطور که شرط کرده اى محبت و دوستى خود را براى من واجب گردان
﴿۱۶﴾ وَ لَکَ یَا رَبِّ شَرْطِی أَلَّا أَعُودَ فِی مَکْرُوهِکَ ، وَ ضَمَانِی أَنْ لَا أَرْجِعَ فِی مَذْمُومِکَ ، وَ عَهْدِی أَنْ أَهْجُرَ جَمِیعَ مَعَاصِیکَ
پروردگارم، شرط من با تو این است که آنچه تو نمى پسندیدى بدان بازنگردم و تعهد من آنکه به کارى که نزد تو مذموم است رجوع ننمایم و پیمان من اینکه از جمیع گناهان دورى گزینم
﴿۱۷﴾ اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِمَا عَمِلْتُ فَاغْفِرْ لِی مَا عَلِمْتَ ، وَ اصْرِفْنِی بِقُدْرَتِکَ إِلَى مَا أَحْبَبْتَ
خداوندا تو به آنچه من انجام داده ام داناترى، پس آنچه از من مى دانى ببخش و به نیرویت مرا به آنچه دوست دارى بازگردان
﴿۱۸﴾ اللَّهُمَّ وَ عَلَیَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ ، وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِیتُهُنَّ ، وَ کُلُّهُنَّ بِعَیْنِکَ الَّتِی لَا تَنَامُ ، وَ عِلْمِکَ الَّذِی لَا یَنْسَى ، فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا ، وَ احْطُطْ عَنِّی وِزْرَهَا ، وَ خَفِّفْ عَنِّی ثِقْلَهَا ، وَ اعْصِمْنِی مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا
الها بر گردن من بار معاصى و لغزشهایى است که بعضى را یاد دارم و بعضى را فراموش کرده ام و همه آنها مقابل چشم توست که هیچگاه به خواب نمى رود و در نزد علم توست که هیچوقت به فراموشى سپرده نمى شود پس در برابر آن گرفتاریها به صاحبانش عوض ده و سنگینى آنها را از دوش من بردار و بارم را سبک کن و مرا از اینکه به امثال آن گرفتاریها نزدیک و آلوده شوم حفظ کن
﴿۱۹﴾ اللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ لَا وَفَاءَ لِی بِالتَّوْبَةِ إِلَّا بِعِصْمَتِکَ ، وَ لَا اسْتِمْسَاکَ بِی عَنِ الْخَطَایَا إِلَّا عَنْ قُوَّتِکَ ، فَقَوِّنِی بِقُوَّةٍ کَافِیَةٍ ، وَ تَوَلَّنِی بِعِصْمَةٍ مَانِعَةٍ
پروردگارا حقیقت این است که من وفادار به توبه نمى مانم مگر به حفظ و نگهدارى تو و جز با نیرویت توانایى ترک گناه را ندارم پس مرا به نیرویى کافى نیرومند گردان و با حفظى که مرا مانع از گناه مى شود سرپرستى ام فرما
﴿۲۰﴾ اللَّهُمَّ أَیُّمَا عَبْدٍ تَابَ إِلَیْکَ وَ هُوَ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ فَاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ ، وَ عَائِدٌ فِی ذَنْبِهِ وَ خَطِیئَتِهِ ، فَإِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَکُونَ کَذَلِکَ ، فَاجْعَلْ تَوْبَتِی هَذِهِ تَوْبَةً لَا أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إِلَى تَوْبَةٍ تَوْبَةً مُوجِبَةً لَِمحْوِ مَا سَلَفَ ، وَ السَّلَامَةِ فِیمَا بَقِیَ
الها هر بنده اى که توبه کرده و به سویت آمده در حالى که تو بر اساس علم غیبت مى دانى که او توبه شکن است و دوباره به گناه خویش بازمى گردد، اینک من به تو پناه مى برم که اینگونه باشم پس توبه مرا توبه اى قرار ده که پس از آن، نیازى به توبه اى دیگر نداشته و باعث محو گناهان گذشته و سالم ماندن در بقیه روزهاى عمرم باشند
﴿۲۱﴾ اللَّهُمَّ إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ مِنْ جَهْلِی ، وَ أَسْتَوْهِبُکَ سُوءَ فِعْلِی ، فَاضْمُمْنِی إِلَى کَنَفِ رَحْمَتِکَ تَطَوُّلًا ، وَ اسْتُرْنِی بِسِتْرِ عَافِیَتِکَ تَفَضُّلًا
پروردگارا درباره ى نادانى خویش از تو معذرت مى خواهم و آرزومندم که بدرفتارى مرا ببخشى پس از روى لطف و کرمت مرا در پناه رحمتت قرار ده و از روى فضل و بزرگوارى ات مرا با پوشش عافیتت بپوشان
﴿۲۲﴾ اللَّهُمَّ وَ إِنِّی أَتُوبُ إِلَیْکَ مِنْ کُلِّ مَا خَالَفَ إِرَادَتَکَ ، أَوْ زَالَ عَنْ مَحَبَّتِکَ مِنْ خَطَرَاتِ قَلْبِی ، وَ لَحَظَاتِ عَیْنِی ، وَ حِکَایَاتِ لِسَانِی ، تَوْبَةً تَسْلَمُ بِهَا کُلُّ جَارِحَةٍ عَلَى حِیَالِهَا مِنْ تَبِعَاتِکَ ، وَ تَأْمَنُ مِمَا یَخَافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ أَلِیمِ سَطَوَاتِکَ
خدایا از آنچه بر خلاف اراده ات عمل کرده ام به درگاهت توبه مى کنم، از قبیل اندیشه هاى دل و نگاههاى زیر چشمى و حرفهایى که زده ام، توبه اى که بر اثر آن، یک یک اعضا و جوارحم به طور جداگانه از عقوبتهاى تو سالم بماند و از قهرها و سختگیریهاى دردناکت که بیدادگران از آن مى هراسند آسوده باشند
﴿۲۳﴾ اللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِی بَیْنَ یَدَیْکَ ، وَ وَجِیبَ قَلْبِی مِنْ خَشْیَتِکَ ، وَ اضْطِرَابَ أَرْکَانِی مِنْ هَیْبَتِکَ ، فَقَدْ أَقَامَتْنِی یَا رَبِّ ذُنُوبِی مَقَامَ الْخِزْیِ بِفِنَائِکَ ، فَإِنْ سَکَتُّ لَمْ یَنْطِقْ عَنِّی أَحَدٌ ، وَ إِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِأَهْلِ الشَّفَاعَةِ
پروردگارا اینک به تنهایى ام در پیشگاهت و بر تپش قلبم از ترس تو و لرزه ى اعضاى بدنم از هیبتت بر من رحم کن زیرا اى خداى من گناهانم مرا در درگاهت به زبونى کشانده و اگر خاموش شوم کسى درباره ام حرف نمى زند و اگر به جستجوى واسطه و شفیعى برخیزم سزاوار شفاعت نیستم
﴿۲۴﴾ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ شَفِّعْ فِی خَطَایَایَ کَرَمَکَ ، وَ عُدْ عَلَى سَیِّئَاتِی بِعَفْوِکَ ، وَ لَا تَجْزِنِی جَزَائِی مِنْ عُقُوبَتِکَ ، وَ ابْسُطْ عَلَیَّ طَوْلَکَ ، وَ جَلِّلْنِی بِسِتْرِکَ ، وَ افْعَلْ بِی فِعْلَ عَزِیزٍ تَضَرَّعَ إِلَیْهِ عَبْدٌ ذَلِیلٌ فَرَحِمَهُ ، أَوْ غَنِیٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِیرٌ فَنَعَشَهُ
بار الها بر محمد و آل او درود فرست و کرمت را در لغزشهایم شفیع گردان و به وسیله عفو و گذشت خود گناهانم را ببخش و مرا به مجازاتى که سزاوار آن هستم و آن عذاب توست مجازاتم مفرما و چتر احسانت را بر سرم بگستران و مرا به پوشش خویش بپوشان و با من همانند شخص قدرتمندى که بنده اى ذلیل زارى کنان به درگاهش شتافته و آنگاه آن قدرتمند او را مورد لطف و رحمت خویش قرار داده رفتار فرما و یا همانند توانگرى برخورد کن که بنده اى فقیر به وى روى آورده و آن توانگر او را از خاک برداشته و نیازش را رفع مى نماید
﴿۲۵﴾ اللَّهُمَّ لَا خَفِیرَ لِی مِنْکَ فَلْیَخْفُرْنِی عِزُّکَ ، وَ لَا شَفِیعَ لِی إِلَیْکَ فَلْیَشْفَعْ لِی فَضْلُکَ ، وَ قَدْ أَوْجَلَتْنِی خَطَایَایَ فَلْیُؤْمِنِّی عَفْوُکَ
پروردگارا مرا از عذاب تو پناهى نیست بنابراین عزتت پناهگاه من است و مرا به سوى تو شفیعى نیست پس فضل تو باید شفیعم شود و گناهانم مرا ترسانیده پس عفو تو باید امانم دهد
﴿۲۶﴾ فَمَا کُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّی بِسُوءِ أَثَرِی ، وَ لَا نِسْیَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِیمِ فِعْلِی ، لَکِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُکَ وَ مَنْ فِیهَا وَ أَرْضُکَ وَ مَنْ عَلَیْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَکَ مِنَ النَّدَمِ ، وَ لَجَأْتُ إِلَیْکَ فِیهِ مِنَ التَّوْبَةِ
الها آنچه بر زبان راندم نه از آن جهت است که نسبت به بدکارى ام جاهل هستم و نه از روى فراموشى درباره ى کارهاى زشت گذشته ام مى باشد بلکه بدین خاطر است که آسمانت و هر که در آن ساکن است و زمینت و هر چه بر روى آن است ندامت و توبه مرا در پیشگاهت بشنوند
﴿۲۷﴾ فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِکَ یَرْحَمُنِی لِسُوءِ مَوْقِفِی ، أَوْ تُدْرِکُهُ الرِّقَّةُ عَلَیَّ لِسُوءِ حَالِی فَیَنَالَنِی مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِیَ أَسْمَعُ لَدَیْکَ مِنْ دُعَائِی ، أَوْ شَفَاعَةٍ أَوْکَدُ عِنْدَکَ مِنْ شَفَاعَتِی تَکُونُ بِهَا نَجَاتِی مِنْ غَضَبِکَ وَ فَوْزَتِی بِرِضَاکَ
تا شاید برخى از آنان به رحمت و مهربانى ات بر من رقت آورند و بر من ترحم کنند آنگاه از جانب آنان دعایى به من رسد که از دعاهاى من در نزد تو شنیدنى تر و به اجابت نزدیکتر باشد، یا شفاعتى دست دهد که به نزد تو از شفاعت من استوارتر به شمار آید تا به وسیله آن نجات من از خشم تو و دستیابى ام به رضایتت حاصل گردد
﴿۲۸﴾ اللَّهُمَّ إِنْ یَکُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إِلَیْکَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِینَ ، وَ إِنْ یَکُنِ التَّرْکُ لِمَعْصِیَتِکَ إِنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِیبِینَ ، وَ إِنْ یَکُنِ الِاسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ
خدایا اگر ندامت توبه است هم اینک من از نادم ترین نادمانم و اگر ترک گناه توبه است من اولین توبه کننده ام و اگر درخواست آمرزش سبب ریختن گناهان است من از درگاهت جزء درخواست کنندگان آمرزشم
﴿۲۹﴾ اللَّهُمَّ فَکَمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَةِ ، وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ ، وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعَاءِ ، وَ وَعَدْتَ الْإِجَابَةَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اقْبَلْ تَوْبَتِی ، وَ لَا تَرْجِعْنِی مَرْجِعَ الْخَیْبَةِ مِنْ رَحْمَتِکَ ، إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَى الْمُذْنِبِینَ ، وَ الرَّحِیمُ لِلْخَاطِئِینَ الْمُنِیبِینَ
بار الها همانطور که فرمان به توبه داده اى و قبولى آن را ضمانت کرده اى و بر دعا کردن تشویق فرموده اى و وعده اجابت داده اى پس بر محمد و آل او درود فرست و توبه مرا قبول کن و مرا با نومیدى از رحمتت بازمگردان زیرا که تو بر گنهکاران بخشاینده اى و بر خطاکاران که در حال توبه اند، مهربان مى باشى
﴿۳۰﴾ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، کَمَا هَدَیْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، کَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تَشْفَعُ لَنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ یَوْمَ الْفَاقَةِ إِلَیْکَ ، إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ، وَ هُوَ عَلَیْکَ یَسیِرٌ
الها بر محمد و آل او درود فرست همانطور که به وسیله ى آن گرامى ما را هدایت کردى و بر محمد و آل او درود فرست چنانکه ما را به وسیله آن حضرت از گمراهى رهایى بخشیدى و بر محمد و آل او درود فرست آنچنان درودى که ما را در روز قیامت و در روز نیازمندى به تو شفاعت نماید زیرا که تو بر هر چیز توانایى و برایت آسان است
۲
۰
