بعد از خرید ارز دیجیتال «تتر» وقتی می‌خواهیم این رمزارز را به کیف پول و یا صرافی دیگر انتقال دهیم، با دیدن انواع شبکه‌های انتقال تتر (ERC20، OMNI و TRC20) سردرگم می‌شویم. کدام یک از راه‌های انتقال مناسب‌تر هستند؟ برای فروش تتر بهترین شبکه انتقال کدام است؟
در این مقاله ابتدا توضیح می‌دهیم که تتر چیست و چرا به این ارز نیاز داریم. سپس با نحوه انجام تراکنش‌های تتر روی انواع شبکه بلاکچین آشنا می‌شویم.
در پایان نیز ارزانترین شبکه انتقال تتر را معرفی می‌کنیم. با ما همراه باشید.
ارز دیجیتال تتر یک استیبل کوین است که با واحد اختصاری «USDT» نمایش داده می‌شود. قیمت این رمزارز همیشه ۱ دلار و ثابت است و از سرمایه کاربران در برابر نوسانات بازار محافظت می‌کند.
با کمک این ارز می‌توانیم برای هرکسی که بخواهیم دلار دیجیتالی منتقل کنیم.
تتر در سال ۲۰۱۴ توسط شخصی به نام «ریل کوین» راه‌اندازی شد و بعد از گذشت زمان کوتاهی توسط شرکت iFinex، مالک تشکیلات تتر و صاحب صرافی ارز دیجیتال «بیت فینیکس» که آن را پایه‌گذاری نموده است، دوباره نام‌گذاری شد.
استیبل کوین‌ها یک نوع از ارزهای دیجیتال هستند که نوسان قیمتی ندارند و یک راه‌کار ساده و امن برای انجام تراکنش‌های مالی هستند.
ارزش این ارزهای دیجیتال به یک دارایی یا کالای باارزش و پایدار وابسته است و ارزش کلی آن به پشتوانه گره‌خورده است. در گذر زمان قیمت استیبل کوین‌ها ثابت است و هدف از طراحی آنها، مقابله با نوسانات موجود در بازار کریپتوکارنسی است.
ایده تولید استیبل کوین‌ها زمانی به وجود آمد در بازار نوسانات بسیار شدیدی به وجود داشت. وقتی که روند بازار نزولی بود، کاربران دارایی‌های دیجیتالی خود را می‌فروختند و به دلار تبدیل می‌کردند. این کار باعث خروج سرمایه زیادی از بازار کریپتو می‌شد و این انتقالات هم نیازمند پرداخت مبالغ زیادی کارمزد به صرافی‌ها بود.
از سوی دیگر معاملات ارزهای دیجیتال با یکدیگر کار چندان ساده‌ای نبود. این معاملات فقط میان جفت ارزهایی صورت می‌گرفت که هر دوی آنها در حال نوسان بودند.
در این زمان ایده به‌وجودآمدن دلار دیجیتال شکل گرفت و با پیدایش استیبل کوین‌ها این مشکلات برطرف شد. حالا تریدرها بدون اینکه نیاز باشد دارایی خود را از صرافی خارج کنند، سرمایه خود را به تتر تبدیل می‌کنند. چنانچه تصمیم به خرید رمز ارزی می‌گرفتند، با ارز تتر می‌توانستند آن را معامله کنند.
در ابتدا ارز تتر فقط روی شبکه omni قرار داشت اما به دلیل سرعت پایین تراکنش‌ها و کارمزد بالا شرکت تتر تصمیم گرفت در سال ۲۰۱۹ چند شبکه دیگر ایجاد کند و ارز تتر را روی آنها راه‌اندازی کند. ارز رمزنگاری تتر یک توکن است و بلاکچین اختصاصی خود را ندارد.
در آگوست ۲۰۲۰ این رمزارز بر روی سه شبکه مختلف ایجاد شد که بیشتر صرافی‌ها فقط از تترهای موجود بر روی این شبکه‌ها پشتیبانی می‌کنند. در ادامه ۳ تا از قوی‌ترین شبکه‌های انتقال تتر را بررسی می‌کنیم.
تتر برای اولین‌بار روی شبکه بلاکچین امنی به بازار عرضه شد که درواقع همان بلاکچین بیت‌کوین است. اما این کار مشکلات زیادی را به دنبال خود داشت و تمام مشکلاتی که در شبکه بیت‌کوین با آن مواجه بودیم، عملاً در شبکه تتر نیز موجود بود. کارمزد بالا، اختلال شبکه در اثر حملات هکرها، شلوغی شبکه و کند بودن تراکنش‌ها از جمله مسائل به وجود آمده است.
تترهای امنی که روی شبکه بیت‌کوین سوار هستند، دارای آدرس‌های والت مشابهی نیز هستند. این آدرس‌ها با عبارت «bc1» یا اعداد ۱ یا ۳ آغاز می‌شوند و از ۳۴ کاراکتر تشکیل شده‌اند.
پس از ظهور مشکلات شبکه امنی، توسعه دهندگان به تفاهمی رسیدند که بهتر است تتر را روی شبکه بلاکچین اتریوم به بازار ارائه دهند.
این موضوع با استقبال زیادی مواجه شد و باعث محبوبیت رمزارز تتر شد. در شبکه اتریوم تراکنش‌ها با سرعت بالاتری انجام می‌شوند و کارمزد آنها پایین است.
الگوریتمی که آدرس‌های والت اتریوم روی آن سوار هستند، اصطلاحاً (ERC20) نام دارد، به همین دلیل به تترهایی که روی شبکه اتریوم اجرا می‌شوند تترهای ERC20 نیز گفته می‌شود. آدرس تمام والت‌های تتر روی شبکه اتریوم، همانند آدرس اتریوم است. با 0X آغاز می‌شوند و ۴۲ کاراکتر دارند.
سال ۲۰۲۰، با به‌وجودآمدن پروژه‌های دیفای (Defi) بر بستر اتریوم و استقبال زیاد کاربران از این پروژه‌ها، شبکه اتریوم بسیار شلوغ شد. در نهایت این امر موجب افزایش کارمزدهای USDT بر بستر اتریوم شد. توسعه دهندگان تصمیم گرفتند، بستر ترون را برای توسعه تتر مهیا کردند.
در ابتدا ترون نیز از بستر اتریوم فعالیت خود را شروع کرده بود اما اکنون بلاکچین مخصوص خودش را دارد. اصطلاحاً الگوریتم شبکه ترون را (TRC20) می‌نامند.
از مهم‌ترین مزایای فعالیت تتر بر روی شبکه ترون می‌توان به‌سرعت بالای شبکه و همچنین کارمزد کمتر از اتریوم، بهره‌مندی از امکاناتی مانند ایردراپ و جایزه‌های نگهداری توکن‌های TRC20 اشاره کرد.
آدرس والت‌های تترهایی که بر روی شبکه ترون فعالیت می‌کنند، دارای ۳۴ کاراکتر هستند و همگی با حرف T آغاز می‌شوند.
تتر بر روی شبکه‌های بلاکچین مختلف مانند ایاس (EOS) و بایننس اسمارت چین (BSC) نیز ارائه شده‌است اما به دلیل استقبال کم، در صرافی‌های زیادی پشتیبانی نمی‌شوند.
ارز تتر بر روی شبکه‌های مختلفی ایجاد و راه‌اندازی شده‌است و هر بلاکچین مشخصات خاص خودش را دارد. هرکدام مقادیر مختلفی را به‌عنوان کارمزد برای نقل‌وانتقال تتر دریافت می‌کنند و هرکدام شرایط خاص خود را برای اجماع یا تأیید تراکنش‌ها دارند.
در حال حاضر مقدار تتری که در شبکه ترون وجود دارد در مقایسه با شبکه‌های دیگر بیشتر است. دلیل آن هم پایین بودن کارمزد است که به هنگام برداشت در شبکه ترون گرفته می‌شود.
اگر بخواهیم انتقال را از کیف پول خود انجام دهیم به مقداری ترون نیاز داریم. قیمت ترون در مقایسه با اتریوم خیلی کمتر است. پس اگر بخواهیم کارمزد برداشت را با ترون بپردازیم، صرف بیشتری دارد تا بخواهیم اتریوم بخریم و برای پرداخت کارمزد از آن استفاده کنیم.
اگر بخواهیم یک شبکه را انتخاب کنیم که صرافی‌های زیادی از آن پشتیبانی می‌کنند و کیف پول خوبی هم دارد، قطعاً انتخاب اول ما شبکه ترون با استاندارد TRC20 است. کارمزد نقل‌وانتقال تتر در این شبکه بسیار پایین و قابل‌قبول است.
در صرافی بایننس این مقدار برابر ۱ دلار و صرافی کوینکس برابر ۳۰ سنت است. تعدادی از صرافی‌های داخلی هم از شبکه ترون با استاندارد TRC20 برای برداشت‌های تتر پشتیبانی می‌نمایند.
ازآنجایی‌که اکثر صرافی‌های خارجی ما ایرانی‌ها را تحریم کرده‌اند، معرفی صرافی خارجی بدون تحریم کمی مشکل است و بهتر از صرافی‌های ایرانی مانند تبدیل و یا نوبیتکس استفاده کنیم.
کارمزد انتقال تتر در شبکه‌های مختلف متفاوت است و کمترین مقدار کارمزد تتر مربوط به تتر مبتنی بر ترون می‌شود. به همین جهت، این ما هستیم که بر اساس هدف، نوع کیف پول و حجم مبادلات خود تصمیم می‌گیریم که از کدام شبکه انتقال تتر استفاده کنیم.
برای اینکه بتوانیم هزینه‌ها را کاهش دهیم و در عین حال سرعت انتقال بالا باشد، بهتر است از تتر ترون (USDT-TRC20) استفاده کنیم.
اگر می‌خواهیم از پشتیبانی کیف پول و صرافی اطمینان داشته باشیم و پرداخت هزینه‌ها برای مشکلی ندارد، باید از تتر مبتنی بر شبکه اتریوم (USDT-ERC20) استفاده کنیم.
۱ 
۱ 
